7/3/15 μέσα σε ατμόσφαιρα έντονα συναισθηματική, σε κεντρικό Cafe και σε εστιατόριο της πόλης.
Στο φανταστικό καράβι του χρόνου, συνεπιβάτες οι απόφοιτοι μαθητές και μαθήτριες του 1994, με την παρουσία δύο καθηγητών συνοδών, όπως άλλωστε επιβαλλόταν στις παλιές σχολικές εκδρομές, του Στέλιου Αποστόλου και του Θεόδωρου Μάνδαλου. Ο Δημήτρης, η Ιωάννα, Ο Γιώργος, η Ευγενία και τα άλλα «παιδιά», σ’ ένα ταξίδι στο παρελθόν φορτισμένο με ιδιαίτερη συγκίνηση, τίναξαν τη σκόνη των 21 χρόνων πάνω από τη μνήμη τους, ξέχασαν τις σκοτούρες της γκρίζας καθημερινότητας και ξαναζήσανε νοερά μα ολοζώντανα, αλησμόνητες στιγμές εκείνης της εποχής της εφηβικής τους αθωότητας! Βρέθηκαν μαζί όχι μόνο από τη Λάρισα, αλλά και από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις...
Παρασυρμένοι από τη γλυκιά νοσταλγία της σχολικής ζωής τους άφησαν τις αναμνήσεις τους να ξεχειλίσουν... Συμπληρώνοντας ο ένας τις αναμνήσεις του άλλου, θυμήθηκαν τα παλιά αθώα αλληλοπειράγματά τους, ξαναγέλασαν με τις φάρσες τους στους καθηγητές και τις πονηριές τους στα μαθήματα, στα διαλείμματα, στα διαγωνίσματα, στις εκδρομές... Πότε με άδολο αλληλοσαρκασμό, πότε με άκακα κουτσομπολιά για τους πάντες! Όλα καλοπροαίρετα, όλα εμποτισμένα με τη νοσταλγία μιας ζωής που κύλησε σαν το νερό μέσα στο αυλάκι του καιρού και γύρισε τη μυλόπετρα του χρόνου... Κι άφηναν μια χαρμολύπη στην καρδιά, μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη και μια φιλοσοφική διαπίστωση: πώς πέρασαν κιόλας 21 χρόνια!... πώς άλλαξαν οι ζωές τους,... πόσα κάνανε και πόσα συνέβησαν στον καθένα και στην καθεμιά τους από τότε... και πώς έγινε οι περισσότεροι από αυτούς να ζούνε στην ίδια πόλη και να έχουν χαθεί τόσα χρόνια!...
Οι πιο πολλοί τους πλέον επαγγελματίες, επιστήμονες, και γονείς, άνοιξαν διάπλατα τις καρδιές τους και μοιράστηκαν τις τωρινές τους αγωνίες, τα προβλήματά τους, τα όνειρά τους... Παρήγορη και ευχάριστη διαπίστωση ότι ελάχιστα άγγιξε τις μορφές τους ο μακιγιέρ ο χρόνος, με ιδιαίτερο σεβασμό στις γυναίκες! Κρατήθηκε παρουσιολόγιο, καταγράφηκαν τα κινητά τηλέφωνα όλων για μελλοντική επικοινωνία και δόθηκαν θερμές υποσχέσεις να συναντηθούν πάλι σύντομα καλώντας κι άλλους παλιούς συμμαθητές τους που δεν κατέστη δυνατό να βρεθούν και να μοιραστούν μαζί τους αυτό το ωραίο νοσταλγικό ταξίδι στο χρόνο!... Έτσι, προς τις πρώτες πρωινές πια ώρες, η γλυκιά παρέα σκόρπισε, με την κοινή επιθυμία ''να μείνουμε πάντα παιδιά'' και τις καρδιές γεμάτες λαχτάρα ''να ξαναβρεθούμε''...
