Ριζικές Aλλαγές Kαι Όχι «Μερεμέτια»

«Οι καιροί ου μενετοί» είχε γράψει ο Θουκυδίδης για να δηλώσει ότι κάθε αναβολή για δράση θα ήταν καταστροφική. Αυτό πιστεύω ότι ισχύει απόλυτα στην κατάσταση που βρίσκεται η ΝΔ. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι η κρισιμότητα της ελληνικής οικονομίας δεν επιτρέπει μια εις βάθος ανάλυση για τις αιτίες της ήττας ούτε ότι η αυτοκριτική προκαλεί εσωστρέφεια. Αντιθέτως, η διενέργεια ενός ειλικρινούς και διευρυμένου διαλόγου στο πλαίσιο ενός έκτακτου συνεδρίου θα συμβάλλει στη γρήγορη ανασυγκρότηση της ΝΔ. Αυτό, άλλωστε, αναδείχθηκε και από την τεκμηριωμένη κριτική που διατυπώθηκε στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος και μάλιστα από στελέχη με μεγάλη κοινοβουλευτική και κομματική εμπειρία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντιφατική και εν συγχύσει πολιτική της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας έχει οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς. Ακροβατούμε και πάλι στην άκρη του γκρεμού, ενώ η έλλειψη ρευστότητας μας απειλεί με οικονομική ασφυξία.
Τούτο, όμως, σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή η χώρα χρειάζεται ακόμη περισσότερο μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση. Η οποία δεν θα κρύβει τα προβλήματά της κάτω από το χαλί. Ούτε θα επινοεί σοφιστείες για να βαπτίζει την ήττα νίκη. Και δυστυχώς, σε αυτό τον πειρασμό φαίνεται να ενδίδουν κάποιοι στην ΝΔ. Η αλήθεια, όμως, δεν επιδέχεται παρερμηνείες. Στις πρόσφατες εκλογές χάσαμε, και χάσαμε με μεγάλη διαφορά. Χάσαμε γιατί δεν πείσαμε τον πολίτη ότι όσα κάναμε θα τον οδηγούσαν σε καλύτερες ημέρες. Και επιπλέον, κάναμε λάθη, που αλλοίωσαν το ιδεολογικό μας στίγμα, μας αποξένωσαν από παραδοσιακά στρώματα που μας στήριζαν. Χάσαμε όχι μόνον τις εκλογές, αλλά, το κυριότερο, την εμπιστοσύνη της μεσαίας τάξης. Ασφαλώς, συγκρατήσαμε ένα ποσοστό, που οφείλεται, όμως, σε μεγάλο βαθμό στον φόβο που προκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι στις θέσεις μας.
Κάποιοι είχαμε μιλήσει εγκαίρως γι’ αυτά τα προβλήματα. Μεταξύ αυτών και εγώ. Εγγράφως, αλλά και δημοσίως, εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου για μέτρα και αποφάσεις που δεν είχαν αποτελεσματικότητα, που έπλητταν κοινωνικές ομάδες και δημιουργούσαν δίκαιη αγανάκτηση. Είχα μιλήσει για την υπερφορολόγηση της ιδιοκτησίας, την φορολόγηση των μαντριών και των αγροτικών κτισμάτων, τη διάρκεια ζωής του γάλακτος. Και παραιτήθηκα από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού γι’ αυτούς τους λόγους. Δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε όσοι κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου. Και αυτό το πληρώσαμε ακριβά.
Εκείνο, όμως, που τώρα προέχει είναι η ανασυγκρότηση της παράταξης, που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ώστε να εκπληρώσει αποτελεσματικά το καθήκον της απέναντι στη χώρα. Για να συμβεί αυτό, οι αλλαγές που θα γίνουν στο κόμμα πρέπει να είναι ριζικές και όχι «μερεμέτια». Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται δεν έχει συναίσθηση των διεργασιών σε επίπεδο κοινωνίας. 


(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής» της 08. 03. 2015)