Το συναίσθημα αυτό χαρίζει στο σώμα μας αίσθηση ευεξίας αρμονίας και χαλαρότητας. Επιστημονικά πλέον είναι τεκμηριωμένο πως χαρούμενοι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν συχνά. Η χαρά είναι ένα συναίσθημα αντί-στρες. Μέσα από το πρίσμα της μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά και να μην απελπιζόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται η λειτουργικότητά του ανοσοποιητικού μας συστήματος και θωρακίζεται η άμυνα του οργανισμού μας. Αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο στην ολότητα που φέρουμε ως άνθρωποι: σώμα, σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις. Μας δίνει μια αίσθηση ανύψωσης και ανάτασης. Μια κατάσταση του είναι που μας κάνει να αισθανόμαστε αγαλλίαση όπου δεν υπάρχουν τα πρέπει παρά μόνο ότι και να κάνουμε υπάρχει η χαρά της προσφοράς, μοιράσματος και αγάπης.
Το ερώτημα λοιπόν είναι σαφές: Πως μπορούμε λοιπόν να έχουμε χαρά? Πώς θα την κάνουμε να μπει και αυτή στη ζωή μας;
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουμε τη χαρά με ένα συγκεκριμένο πλάνο ζωής. Σκεφτόμαστε και πιστεύουμε πως «όταν θα αποκτήσω δουλειά, όταν θα έχω χρήματα, όταν θα βρω την τέλεια σχέση, όταν θα βγω στη σύνταξη, όταν αποκτήσω σπίτι, όταν, όταν, όταν..» τότε μπορεί και να χαρώ. Χωρίς να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε και αυτό που έχουμε στον παρόν μας, στην κάθε στιγμή που βιώνουμε, τότε η χαρά μετατρέπεται αυτόματα σε ένα άπιαστο συναίσθημα που μένει περισσότερο σε κατάσταση αναμονής. Τις στιγμές που δίνουμε προτεραιότητα στον αναταγωνισμό και τη σύγκριση, κλείνουμε τη πόρτα στη χαρά. Αντίθετα, ανοίγουμε διάπλατα το παράθυρο σε μια συνεχή αίσθηση ανικανοποίητου. Πώς τίποτα καλό δεν συμβαίνει και πως κάποιας στιγμή στο μέλλον ίσως και να γίνει. Για αυτό το λόγο και συνήθως μόλις χάσουμε κάτι, και έρθει μία δυσάρεστη αλλαγή συνειδητοποιούμε ότι είχαμε αρκετούς λόγους για να χαιρόμαστε στην προηγούμενη κατάσταση. Έτσι η χαρά συνδέεται είτε με το παρελθόν είτε με το μέλλον. Τι γίνεται όμως με το τώρα;
Τι είναι αυτό όμως που έχει συμβάλλει στο να απομακρυνθούμε και να ξεχάσουμε εντελώς αυτό το συναίσθημα; Η απάντηση είναι μοναδική για τον κάθε άνθρωπο. Εκεί λοιπόν χρειάζεται να στραφούμε μέσα μας και να ψάξουμε με ποιό τρόπο έχουμε μάθει να χαιρόμαστε μέχρι τώρα στη ζωή μας. Ποιες είναι οι πηγές μέσα από τις οποίες την αντλούμε και αν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτές. Για κάποιους είναι το να απολαμβάνει στιγμές με τους αγαπημένους του ανθρώπους, για άλλους το να κάνουν μια δραστηριότητα που τους ικανοποιεί, για άλλους το να έρχονται σε επαφή με τη φύση. Καλό λοιπόν είναι να δούμε πώς μπορούμε να την εντάξουμε όσο περισσότερο γίνεται στη ζωή μας. Κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχει η χαρά σε πρακτικό επίπεδο είναι τα ακόλουθα:
α) Να ασχολούμαστε με πράγματα που μπορούμε να ολοκληρώνουμε.
β) Να συγκεντρωνόμαστε σε αυτό που κάνουμε με αίσθηση πληρότητας
γ) Να υπάρχουνε σαφείς στόχοι ζωής με εφικτά αποτελέσματα και όχι μη ρεαλιστικές προσδοκίες.
δ) Η αίσθηση ασφάλειας που μας προσφέρει η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας πως κάνουμε κάθε φορά ό ,τι καλύτερο μπορούμε
ε) Το να ζούμε στο εδώ και τώρα.
Και βέβαια ας μην ξεχνάμε όταν κατορθώνουμε να εκπληρώσουμε τους στόχους και τις επιθυμίες μας να μένουμε στο συναίσθημα της χαράς και να τη γευόμαστε ολοκληρωτικά.. Δεν είναι λίγες οι φορές που σαμποτάρουμε ¨ τη χαρά μας με το να προχωράμε απευθείας στο επόμενο βήμα, στον επόμενο στόχο με συνέπεια να μας διακατέχει ένα αίσθημα ανικανοποίητου. Από τη μία κατακτάμε τα θέλω μας και από την άλλη δε δεχόμαστε εύκολα ότι έγιναν πράξη.
Η χαρά συνδέεται με την αυτοεκτίμηση και την προσωπική μας αξία. Αν πιστεύω δηλαδή ότι αξίζω να τη βιώνω ή απλά πάντα κάτι λείπει. Αν επιλέγω να χαίρομαι για αυτό που είμαι στο τώρα ή απλά πάντα κάτι δεν είναι αρκετό. Η χαρά είναι στάση ζωής και απόφαση. Είναι η προσωπική δουλειά ζωής με τον εαυτό μας και πηγάζει από μέσα μας..Μη ξεχνάτε η χαρά δεν μπορεί να είναι μόνιμη, όμως κάθε φορά που φεύγει χρειάζεται να θυμόμαστε την αίσθησή της και από αυτή να αντλούμε δύναμη για να την αναζητήσουμε και πάλι. Η χαρά είναι μέσα μας.
Τι είναι αυτό όμως που έχει συμβάλλει στο να απομακρυνθούμε και να ξεχάσουμε εντελώς αυτό το συναίσθημα; Η απάντηση είναι διαφορετική και μοναδική για τον κάθε άνθρωπο. Μπορούμε λοιπόν, να δημιουργήσουμε την προσωπική ¨βιογραφία της χαράς¨ και να αναλογιστεί ο καθένας μέσα του:Από πού έχω αντλήσει χαρά μέχρι τώρα στη ζωή μου; Την εκφράζω, και αν ναι πώς; Τι είναι αυτό που τη χαλάει; Μήπως έχει συνδεθεί και με άλλα συναισθήματα όπως ντροπή και ενοχή; Πώς ήμουν σαν παιδί σε σχέση με τη χαρά; Υπήρχαν άνθρωποι σημαντικοί δίπλα μου να τη μοιραστώ; Έχω πάρει ενθάρρυνση για αυτό το συναίσθημα; Ήτανε κάτι το αποδεκτό στο περιβάλλον μου; Έχω εκπαιδευτεί στο να χαίρομαι; Όταν τελικά καταφέρνω τους στόχους μου μένω στο συναίσθημα αυτό;
Επιμέλεια: Αποστολία Ξηρομερίσιου
Ψυχολογος Α.Π.Θ ,εκ.Ψυχοθεραπευτρια Gestalt MSC Παν/μιου Θεσσαλιας
