Είναι που τίποτα δεν αλλάζει…
Και αν αλλάζει… Αλλάζει προς το χειρότερο…
Αναρωτιέμαι τι κάνουμε…
Εκτός από να τσουλάμε τις μέρες μας…
Μέχρι πότε άραγε…
Αναρωτιέμαι αν μας σώζουν , ποιοι μας σώζουν και το κυριότερο…
Αν θέλουμε να σωθούμε…
Κι αν θέλουμε να σωθούμε γιατί δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό από το να καθόμαστε απλά και να περιμένουμε από κάποιους να μας σώσουν…
Που μέχρι τώρα δε μας έχουν σώσει…
Μάλλον μας έχουν καταστρέψει περισσότερο…
Αλλά εμείς για κάποιο λόγο , λόγο που δεν μπορώ να συλλάβω , θεωρούμε ότι θα μας σώσουν…
Να σας πω κάτι…
Αυτό δεν είναι αισιοδοξία…
Είναι μαλακία…
Όποιος πραγματικά πιστεύει ότι θα σωθεί από αυτό το πολιτικό σύστημα καλύτερα να παίξει τζόκερ…
Περισσότερες πιθανότητες έχει να το πιάσει…
Κι όμως μας έχουν πείσει ότι μία βόλτα του Ολάντ σε μία καθαρή και αποστειρωμένη , από άνεργους , άστεγους , εξαθλιωμένους και πεινασμένους Αθήνα , είναι η λύση…
Με τα κρατικά κανάλια να πανηγυρίζουν για την επιτυχία…
Ξανά και ξανά ο Ολάντ…
Λίγο ακόμα να έμεινε και η κρατική τηλεόραση θα έβγαζε την επίσκεψη σε επεισόδια…
Υπερπαραγωγή σε συνέχειες…
Λίγο ακόμα και θα βλέπαμε την επίσκεψη του Ολάντ περισσότερα χρόνια από όσα είδαμε την Λάμψη του Φώσκολου…
Λίγο ακόμα και θα μας έβγαζαν να κουνάμε χάρτινα γαλλικά σημαιάκια….
Λίγο ακόμα και θα μας κολλούσαν με συρραπτικό ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη για να μη δυσαρεστήσουμε τον μεγάλο επισκέπτη μας…
Για να μη χάσουμε τουρίστες…
Και επενδύσεις…
Πρέπει να χαμογελάμε…
Μας έχουν πείσει…
Ότι βγάζοντας σε κυριακάτικο bazaar ότι ρετάλια απόμειναν από την κατεστραμμένη χώρα θα σωθούμε…
Όχι…
Απλά κάποιοι έτσι κάνουν ευκολότερα μπίζνες…
Ενώ σε σένα θα μειώνουν και άλλο τον κατώτατο μισθό για να γίνεις ανταγωνιστικός…
Αν είσαι άνεργος σε έχουν πείσει ότι αυτή είναι η λύση…
Και μετά αφού το αποδεχθείς θα βγεις με το ένα ευρώ που σου έχει απομείνει , για καφέ να κλαις τη μοίρα σου , και να περιμένεις τον επενδυτή που θα σε αγοράσει για να σωθείς…
Σε έχουν πείσει ότι αν κάποια κοινωνική ομάδα διεκδικεί και αγωνίζεται , ο αγώνας τους είναι κατά του κοινωνικού συνόλου , κατά της σωτηρίας της χώρας , ότι κοιτάζει μόνο τον κώλο της και ότι θα σου πάρει τη δική σου τη μπουκιά…
Και αρχίζει η προπαγάνδα του Πρετεντέρη στο mega να μιλάει για κακούς αγρότες επειδή έπαιρναν τις επιδοτήσεις τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να καλλιεργούν , για κακούς ναυτεργάτες γιατί έπαιρναν παραπάνω μισθό από σένα , για κακούς δημοσίους υπαλλήλους επειδή το έξυναν καθημερινά , για κακούς γιατρούς επειδή έπαιρναν φακελάκι και τα έπαιρναν από φαρμακευτικές , για κακούς συνταξιούχους , για κακούς φοιτητές , για κακούς , για κακούς…
Για έναν κακό λαό…
Για έναν λαό που πρέπει να απολογείται συνεχώς …
Για έναν λαό που πρέπει να νιώθει ένοχος που ζει…
Δε θα σας μιλήσουν για καλούς αγρότες που αγωνίζονται , για καλούς γιατρούς που παλεύουν χωρίς φάρμακα , για καλούς δημοσίους υπαλλήλους που δουλεύουν…
Για τίποτα καλό δε θα σας πουν…
Γιατί βολεύει ο ένας να μισεί τον άλλον…
Και κάθεσαι και βρίζεις τους κακούς που σου έχει πει ο Πρετεντέρης…
Τους κακούς που αγωνίζονται…
Και κάνεις τα πάντα να χάσουν…
Για να κερδίσει άραγε ποιος…
Φαντάσου για μια στιγμή…
Είμαστε μέσα σε ένα χαράκωμα…
Ο εχθρός μας πετάει βόμβες , σφαίρες από πολυβόλα σκάνε από παντού…
Και μείς φοβισμένοι , τρομαγμένοι κρατάμε σφιχτά το όπλο αλλά δεν το χρησιμοποιούμε…
Σφίγγουμε τα δόντια και υπομένουμε…
Τις βόμβες και τις σφαίρες…
Περιμένοντας να τελειώσουν για να βγούμε από το χαράκωμα…
Μόνο που αυτές δεν τελειώνουν…
Και καθόμαστε να σφίγγουμε περισσότερο τα δόντια και να κρατάμε το όπλο στα χέρια…
Υπομένοντας…
Αλλά να μην το χρησιμοποιούμε και πάλι…
Το έκανες εικόνα…
Πάμε παρακάτω…
Φαντάσου τώρα ότι κάποιος σηκώνεται και λέει…
Φτάνει πια…
Πιάνει το όπλο και αρχίζει να πυροβολεί τον εχθρό…
Τον κοιτάς…
Είναι ο κακός αγρότης , ναυτεργάτης , δημόσιος υπάλληλος…
Που σε ταλαιπώρησε…
Πριν από χρόνια…
Που διαφώνησες μαζί του…
Πριν από χρόνια…
Που ίσως ακόμα και τώρα σε ταλαιπωρεί γιατί κλείνει τους δρόμους…
Εκείνη τη στιγμή , όταν οι βόμβες σκάνε στο κεφάλι σου…
Εκείνη τη στιγμή…
Όταν κάποιος πιάνει το όπλο και παλεύει…
Πιάνεις και συ το δικό σου και παλεύεις μαζί του…
Γιατί ο εχθρός είναι κοινός…
Γιατί μπορεί να φαίνεται ότι παλεύει για τον εαυτό του…
Αλλά παλεύει και για σένα…
Όπως και συ γι’ αυτόν…
Φαντάσου τώρα σύντροφε να σηκωθεί και άλλο όπλο , κι άλλο , κι άλλο…
Φαντάσου…
Εντάξει…
Το φαντάστηκες ; …
Σταμάτα τώρα…
Όνειρο είναι…
Δεν πρόκειται να συμβεί…
Το πολύ πολύ να κατεβείς σε καμία πορεία…
Έτσι για ένα επαναστατικό ξεμούδιασμα…
Σε μία πορεία μοναχός σου…
Χώρια από τους άλλους κακούς…
Το πολύ πολύ να κάνεις καμία εικοσιτετράωρη απεργία που θα πουν τα συνδικάτα και μετά να κλαις το μεροκάματο που το είχες ανάγκη και το έχασες…
Και θα έρθουν τα επόμενα μέτρα…
Και τα επόμενα…
Και ο Πρετεντέρης στο mega θα συνεχίσει να σου λέει για τους κακούς άλλους…
Μέχρι που θα έρθει και η σειρά σου…
Και τότε θα καταλάβεις…
Ότι αν έπιανες εκείνο το γαμημένο όπλο την ώρα που έπιανε κάποιος άλλος το δικό του…
Και κάποιος άλλος το δικό του…
Ίσως να γινόταν κάτι…
Αλλά…
Συγγνώμη , ξέχασα…
Δεν το έχεις ανάγκη σύντροφε…
Εσύ περιμένεις τους επενδυτές από το Κατάρ…
Άκυς Μητσούλης
