ιατρική φροντίδα.
Φροντίδα, η οποία απλόχερα τους εδόθη από τον αγροτικό ιατρό και τη νοσηλεύτρια, οι οποίοι ήταν εκείνη τη στιγμή στη θέση τους, όπως άλλωστε όφειλαν και όπως ασφαλώς οφείλει να είναι ο... καθένας που υπηρετεί σε τέτοιες θέσεις ευθύνης και σέβεται τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τον ιατρικό του όρκο.
Κατατρομαγμένοι και τρομοκρατημένοι, δίχως καμιά προστασία ελλείψει φύλακα, αφού ο μοναδικός που υπάρχει δεν μπορεί να καλύψει όλες τις βάρδιες, διατήρησαν την ψυχραιμία τους και προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν αυτό που τους συνέβαινε, αλλά και ένα δεύτερο αρκετά σοβαρό περιστατικό που εκείνη την ώρα παρουσιάστηκε.
Το μεθύσι, όμως, ήταν αδύνατο, όπως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, να νικηθεί από τις υπερπροσπάθειες γιατρού και νοσηλεύτριας. Τα εν λόγω μεθυσμένα άτομα ξέφυγαν από κάθε αυτοέλεγχο. Άρχισαν να σπάνε τα τζάμια των παραθύρων, να βρίζουν, να χτυπάνε πόρτες, να πετάνε πράγματα από ιατρικούς πάγκους και γραφεία κάτω στο πάτωμα, να αναποδογυρίζουν καροτσάκια, να φτάνουν ως και στο σπάσιμο ενός φορείου.
Μέσα σ’ αυτό το απείρου κάλλους πολεμικό σκηνικό τραμπουκισμού και βαρβαρότητας, από τη μανία και τη θολούρα τους κόπηκαν στα χέρια και όλα, τοίχοι, πόρτες, πατώματα, γέμισαν αίματα.
Άνδρες, κατόπιν, του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος επενέβησαν και το συμβάν πήρε τον δρόμο των ανακρίσεων και της Δικαιοσύνης.Το ακραίο αυτό περιστατικό δείχνει περίτρανα την ανάγκη στελέχωσης του Κέντρου Υγείας με φύλακες που θα καλύπτουν όλες τις βάρδιες. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο αγροτικός γιατρός ήταν άντρας. Υπάρχουν νύχτες, όμως, που τρεις γυναίκες, μία επιμελήτρια, μία αγροτικός και μία νοσηλεύτρια καλούνται να αντιμετωπίσουν απροστάτευτες τον καθένα μεθυσμένο, εξαρτημένο ή οποιονδήποτε προβληματικό που θα τους χτυπήσει το κουδούνι. Ο φόβος είναι μεγάλος, πολύ μεγάλοι είναι και οι κίνδυνοι που παραμονεύουν όπως φάνηκε και από το συμβάν της Κυριακής.
Δυστυχώς, όπως όλη η κοινωνία της Αγιάς βλέπει, κάτι που περιέργως δεν βλέπουν ή δεν θέλουν να δουν οι υπεύθυνοι φορείς, το Κέντρο Υγείας της περιοχής βρίθει προβλημάτων. Χωρίς προστασία, χωρίς καμιά ασφάλεια, χωρίς οδηγούς (αλλά με πληθώρα παρκαρισμένων ασθενοφόρων), χωρίς νοσηλευτές (τέσσερις έχουν, πια, μείνει από τουλάχιστον επτά που θα έπρεπε να υπάρχουν, ώστε να λειτουργούν στοιχειωδώς οι βάρδιες), χωρίς μόνιμη κάλυψη όλων των ιατρικών ειδικοτήτων, με ανεπαρκέστατη γραμματειακή υποστήριξη, χωρίς εικοσιτετράωρη καθαριότητα (με το ιδιωτικό συνεργείο να καλύπτει μία βάρδια και την καθαρίστρια του δημοσίου να κάνει χρέη τηλεφωνήτριας και υποδοχής στο τηλεφωνικό κέντρο και στη ρεσεψιόν), με μερόνυχτα χωρίς θέρμανση λόγω έλλειψης πετρελαίου, με τόσες και τόσες, λοιπόν, δυσκολίες, ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό καλείται – με όση φιλοτιμία, πια, τους έχει απομείνει – να καλύψει τις ανάγκες μιας τεράστιας περιοχής που σε λίγο καιρό θα επωμιστεί και τις ανάγκες χιλιάδων λουόμενων των παραλίων της.Προφανώς, κάτι πρέπει να γίνει!
Οι αρμόδιοι έχουν τον λόγο. Για πράξεις...
Πηγή: Ελευθερία
Κούγια τη νούμερο έχει το εκατό
