Η «Ελπίδα» Που Οδηγεί Στο Διχασμό

Ζούμε μία από τις κρισιμότερες στιγμές στην ιστορία της χώρας μας και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται επιεικώς ακατάλληλη και επικίνδυνη, επιλέγοντας να πράξει με εγκληματική ανευθυνότητα.
Η πέρα από κάθε λογική απόφαση για δημοψήφισμα, ενώ οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς βρίσκονταν ακόμα εν εξελίξει, αποτελεί αψυχολόγητη κίνηση που δικαιολογημένα προκάλεσε πανικό και φόβο στους Έλληνες για το (άμεσο και όχι μόνο) μέλλον και όξυνε το ήδη τεταμένο κλίμα εντός των τειχών.
Παραδεχόμενη την ανικανότητά της, η κυβέρνηση απεκδύεται της ευθύνης της και τη μετακυλά στο λαό, καλώντας τους πολίτες να αποφασίσουν για το μείζον εθνικό ζήτημα του χρέους.
Θα πρέπει να γνωρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι η πολιτική και η εξουσία δεν είναι παιχνίδι και πεδίο πειραματισμών αλλά αρένα αποδοχής ευθυνών και λήψης συχνά πολύ σκληρών αποφάσεων. Και το σχοινί της αντέχει εκείνους που βλέπουν τον κόσμο ρεαλιστικά.  
Με την αστειότητα του δημοψηφίσματος, το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι η διεθνής απομόνωση της χώρας μας, που κινδυνεύει να γίνει ο περίγελος της Ευρώπης εξαιτίας του «θεάτρου σκιών» της ηγεσίας της.
Οι δοκησίσοφοι του κυβερνώντος κόμματος αποφάσισαν να παίξουν κορώνα γράμματα τις ζωές μας και να ριψοκινδυνεύσουν τη σχέση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που παρέμενε αδιάρρηκτη και αδιαπραγμάτευτη, μέχρι που ήρθε στα… πράγματα η «πρώτη φορά αριστερά»  για να διαλύσει μεμιάς ότι με κόπο έχτισαν οι προηγούμενοι. Και αντί να μας οδηγήσει μπροστά, στην πρόοδο και την ευημερία, θέλει να μας πάει πολλά βήματα πίσω, στη δραχμή που τόσο λατρεύει.
Σε λίγους μόνο μήνες διακυβέρνησης, σε χρόνο ρεκόρ, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να φέρει την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού και να τη μετατρέψει από μια χώρα που πάλευε να ορθοποδήσει και είχε καταφέρει σταδιακά να μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης, σε μια χώρα παρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη των Εταίρων της. 
Τα ψέματα, οι ανεδαφικές υποσχέσεις, οι μεγαλοστομίες στο εσωτερικό και οι στρατηγικές πολιτικής κενολογίας και αφελούς επιχειρηματολογίας στις διαπραγματεύσεις, έφεραν αναπόφευκτα τη σημερινή κατάσταση: Τράπεζες κλειστές, ανασφάλεια, πόλωση και μια κοινωνία σε αναβρασμό.
Οι ανιστόρητοι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι διακηρύσσουν ότι στόχος τους και εντολή του λαού είναι η παραμονή μας στην Ευρώπη, δεν έχουν σταματήσει με τις πράξεις και τις δηλώσεις τους το τελευταίο πεντάμηνο να θέτουν συνεχώς στους πολίτες το δίλημμα «Ευρώπη ή όχι», φέρνοντας την Ελλάδα στα πρόθυρα εμφυλίου και θύμησες σκοτεινές στους παλιότερους.   
Λειτουργώντας με τη μανιχαϊστική λογική της δαιμονοποίησης των συνομιλητών τους και του «οι ξένοι είναι κακοί και μόνο αυτοί φταίνε για την καταστροφή μας» και παρουσιάζοντας εαυτούς ως «εθνοσωτήρες», δημιούργησαν ψευτοδιλήμματα που διχάζουν την κοινή γνώμη. 
Η όλη επιχειρηματολογία του δημοψηφίσματος στηρίχτηκε σε κατάφωρα ψεύδη (το δήθεν τελεσίγραφο των Εταίρων, η υποτιθέμενη ολική απόκλιση από τους δανειστές, η εντελώς λανθασμένη πληροφόρηση σχετικά με την επόμενη μέρα σε πιθανή επικράτηση του «όχι», η «επανάσταση» που θα φέρει στην Ευρώπη και πολλά άλλα), που ενίσχυσε με άμεσα αντανακλαστικά ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης.
Αν πάλι η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι ένας ακόμα επικοινωνιακός ελιγμός, ως «απειλή» και μέσο πίεσης προς τους θεσμούς-συνομιλητές την ύστατη στιγμή, αποδεικνύεται με τον πλέον επονείδιστο τρόπο ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να διαχειριστεί τις τύχες ενός λαού. Με το πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα να έχει ολοκληρωθεί, τέτοιες πολιτικές ακροβασίες δεν φέρνουν κέρδη παρά μόνο καταστροφή.
Εκείνοι που μιλούσαν για «αξιοπρέπεια», καταδικάζουν έναν ολόκληρο λαό στη φτώχεια και στον εξευτελισμό.
Εκείνοι που μιλούσαν για αλαζονεία (των ξένων και των εγχώριων πολιτικών τους αντιπάλων), τώρα φέρονται με μεγαλύτερη, έχοντας άγνοια ή ύποπτα συνειδητή γνώση του τί διακυβεύεται.