Αίφνης η κα Διώτη, αφού συμπληρώθηκαν οι πρώτες 100 μέρες κοροϊδίας και παραπλάνησης του ελληνικού λαού, ένιωσε την ανάγκη να βγει δημόσια, «υπερασπιζόμενη» τους αγρότες, μη αντιλαμβανόμενη όμως η ίδια πως τελικά εκτίθεται απέναντι σε όλους αυτούς που βλέπουν καθημερινά να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους.
Επικαλείται το νόμο 4172/2013, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει(;) πως πουθενά ο συγκεκριμένος νόμος δεν αναφέρει ότι φορολογούνται οι κοινοτικές επιδοτήσεις, το αντίθετο μάλιστα, αφού αυτές δεν αποτελούν εισόδημα. Δεν φαίνεται να γνωρίζει(;) πως το σύνολο των αγελαδοτροφικών και η μεγαλύτερη πλειοψηφία των κτηνοτροφικών μονάδων λαμβάνουν πάνω από 12.000 ευρώ κοινοτικές επιδοτήσεις, οπότε σύμφωνα με την τροπολογία Βαλαβάνη πλέον φορολογούνται άπαντες. Επίσης δεν απαντάει στο αν θα συνυπολογιστούν και οι άμεσες ενισχύσεις (τσεκ) και η συνδεδεμένη (βαμβακιού, βιομηχανικής ντομάτας, τεύτλων) και το άρθρο 68 και το de minimis και η νιτρορύπανση και τα σχέδια βελτίωσης και το πριμ εγκατάστασης των νέων αγροτών. Και με την ευκαιρία, επειδή όντως «ο αγροτικός κόσμος δεν αποτελεί κοινωνία χρυσόψαρων», ποια η θέση της κυβέρνησης για τον Αχελώο, ενός θέματος δηλαδή για το οποίο οι αγρότες μας έχουν τοποθετηθεί με σαφήνεια;
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την ανάγκη στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής, ένα βήμα πριν την υπογραφή του νέου μνημονίου. Αντιλαμβάνομαι επίσης τη δυσκολία να αποδεχθούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πως η πραγματικότητα τους υποχρεώνει να κάνουν μια μικρή διακοπή στις ονειρώξεις τους. Η χώρα όμως δεν πάει μπροστά έτσι. Αντιθέτως πάει μπροστά με συνεννόηση και συνεργασία. Και απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι να μιλάμε όλοι μας τη γλώσσα της αλήθειας.
Πάλι καλά που έχουμε πανελλαδική πρωτιά στη ζέστη
