πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ...
26 Οκτωβρίου του 1986. Ημέρα Κυριακή, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου και ολόκληρος ο Θεσσαλικός κάμπος, βρίσκεται στο πόδι, εξαιτίας του μεγάλου ντέρμπι μεταξύ της Λάρισας και του ΠΑΟΚ, των δύο μεγάλων ομάδων της επαρχίας που έχουν μπει σφήνα στο πάλαι ποτέ ΠΟΚ, και διεκδικούν με αξιώσεις το πρωτάθλημα.
Ένας 29χρόνος καθηγητής ξεκινάει από το χωριό του με κατεύθυνση την Λάρισα, ούτως ώστε να επιβιβαστεί στο ΚΤΕΛ με τελικό προορισμό την Αθήνα. Το ταξί στο οποίο επιβαίνει όμως, θα καθυστερήσει με αποτέλεσμα ο νεαρός επαρχιώτης να χάσει -για 5 λεπτά- το λεωφορείο.
Το επόμενο δρομολόγιο είναι προγραμματισμένο για το απόγευμα, οπότε ο άτυχος άνδρας ρωτάει τους υπεύθυνους του σταθμού, τι θα μπορούσε να κάνει για να «σκοτώσει» την ώρα του. Κάποιος τον συμβουλεύει: « έχει ωραίο ματς στο Αλκαζάρ σήμερα. Καλό καιρό κάνει, θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου». Στην αρχή είναι διστακτικός, μιας και δεν έχει πατήσει ποτέ του πόδι σε γήπεδο. Αλλά μετά το ξανασκέφτεται και παίρνει την απόφαση να πάει. «Όλα μια εμπειρία είναι σε αυτή τη ζωή. Ας πάω να δω πως είναι» συλλογίζεται.
Είτε από κακό υπολογισμό, είτε από κάποιο παράξενο τερτίπι της μοίρας, ο νεαρός άνδρας βρίσκεται να ψάχνει τη θέση του στην Θύρα 1 του Αλκαζάρ, αντί για το κάθισμα του Λεωφορείου. Η συγκεκριμένη θύρα, βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα επίσημα και θεωρείτο ως η πιο ήσυχη γωνιά του γηπέδου, γεγονός που έκανε τον Μπλιώνα να επιλέξει να καθίσει εκεί, φοβούμενος τυχόν επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των γηπεδούχων και των φιλοξενουμένων. Αγοράζει μια εφημερίδα, και κάθεται μόνος του κάτω από τον προβολέα.
Η ώρα περνάει, και στην κερκίδα τα υβριστικά συνθήματα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, δίνουν και παίρνουν. Στο γήπεδο υπάρχει μεγάλη ένταση και 45 λεπτά περίπου πριν την σέντρα, από την πλευρά των οπαδών του Δικεφάλου, που είχαν πάρει θέσεις στο πέταλο δεξιά από τα επίσημα, ρίχνονται τρεις φωτοβολίδες προς την πλευρά των οπαδών των «βυσσινί».
Οι δύο από αυτές πέφτουν στο έδαφος, ωστόσο η τρίτη -λες και την έσπρωξε κάποιο αόρατο χέρι- διαγράφει μια περίεργη τροχιά. Ο κόσμος όλος παρακολουθεί με αμηχανία ένα φλεγόμενο βέλος, να διασχίζει μια απόσταση περίπου 100 μέτρων – σχεδόν όλο το γήπεδο- και εν συνεχεία να χτυπάει στα κάγκελα της θύρας. Το θανατηφόρο βλήμα εξοστρακίζεται και αλλάζει πορεία, για να καρφωθεί στον λαιμό του ανήμπορου ν' αντιδράσει Μπλιώνα, κόβοντας του την καρωτίδα.
Το τραύμα είναι τόσο βαρύ που ο νεαρός φίλαθλος σωριάζεται αμέσως στο έδαφος, έχοντας σφηνωμένη την φωτοβολίδα στον λαιμό του. Αμέσως μόλις οι υπόλοιποι οπαδοί της Λάρισας αντιλαμβάνονται το περιστατικό πηδούν τα κάγκελα και τρέχουν να βοηθήσουν τον άτυχο καθηγητή.
Παρά το τραγικό περιστατικό, ο αγώνας δεν αναβάλλεται. Συνεχίζεται κανονικά και η ΑΕΛ επικρατεί με 2-1. Το θλιβερό γεγονός όμως, θα επισκιάσει την μεγάλη νίκη των Θεσσαλών, και θα οδηγήσει στην λαϊκή κατακραυγή τόσο της διοργανώτριας ΕΠΟ όσο και της τοπικής ομάδας, για την συνέχιση του αγώνα, που κάτω από εκείνες τις συνθήκες έπρεπε ν' αναβληθεί.
Πηγή: e-soccer.gr
