" Ναι, ήμουν παρούσα στις 4.10.2014 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για το γιορτασμό των 40 χρόνων
από ιδρύσεως του κόμματος ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! ,γιορτασμός που ξεκίνησε από το περασμένο Σάββατο
στην Χαλκιδική , αλλά η δουλειά στο Μιλάνο Ιταλίας, με εμπόδισαν να πάω. Αν είχα τηλεφώνημα -πρόσκληση προφορική από το κόμμα ; Nαι , είχα, αλλά θα πήγαινα στην ανοιχτή εκδήλωση σε κάθε περίπτωση!
Ηθελα να ακούσω από στόματος Πρωθυπουργού το Όραμά του για την Μεταμνημονιακή Νέα Ελλάδα! Ηθελα να ζήσω την ατμόσφαιρα, όταν δηλαδή αναπολείς το παρελθόν ,αλλά και όταν ταυτόχρονα αντλείς απ' αυτό και σχεδιάζεις για το Μέλλον!
Τι "έπιασε" το αδηφάγο μάτι και κουβάλησα πίσω;
Μόλις έμπαινες στο καλαίσθητης και μοντέρνας αρχιτεκτονικής κτίριο, που στεγάζεται η ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ στη οδό Συγγρού, πολύ κοντά στο Γυάλινο Θέατρο και στην Εκκλησία του ΑΓΙΟΥ ΣΩΣΤΗ,
που μικρασιατικές οικογένειες γνωρίζω ότι έχουν στηρίξει τα συσσίτια του για ευχαριστία, που σώθηκαν από την μικρασιατική καταστροφή, σε περίμενε μια χρυσή σακούλα με περιεχόμενο το Σήμα για το πέτο για τα 40 χρόνια της Ν.Δ.,αλλά και ένα μπλέ Βιβλίο με Φωτογραφικό Υλικό από τη δράση των εκλεγέντων Προέδρων Ν.Δ.
από της Ιδρυτικής Διακηρύξεως της Ν.Δ. στις 29 Σεπτεμβρίου 1974 ως σήμερα. Φυσικά, και περίμενες κάτι ανάλογο, όπως και τον πολύ κόσμο έξω από το κτίριο, να περιμένει τον Πρωθυπουργό και τα παληά στελέχη, και έτσι το "αδηφάγο" μάτι μου, ευχαριστήθηκε μεν, αλλά δεν αιχμαλωτίστηκε ακόμη!
Στις 5.30 μμ ακούστηκε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι άνοιξαν οι πόρτες για τα Θεωρεία του 2ου και 3ου ορόφου και μπορούσαμε να μπούμε.
Εννοείται έτσι καταλάβαμε ότι η πλατεία ήταν για τους ήδη εκλεγμένους, βουλευτές, υπουργούς κ.λ.π. Στάθηκα στην ουρά ,στον 2ο όροφο ,για να μπώ.
Και ξαφνικά τ "αδηφάγο" μάτι μου αλλά και αυτί μου ,γίνονται μάρτυρες αναταραχής, θορύβου,
αναστάτωσης, και βλέπω τον υπεύθυνο ασφαλείας να "απολογείται" τρόπον τινά ότι δεν πρόλαβαν να βάλουν τάξη και ο ανυπόμονος κόσμος άνοιξε "με Επαναστατική Βιασύνη" την πόρτα ,για να δεί και να ακούσει τον Πρωθυπουργό! Για χαλεπούς και "δύσκολους πολιτικούς καιρούς",που μου είπε η βουλευτής Φεβρωνία Πατριανάκου, που χαιρετούσε δίπλα μου φίλους της από τη Λακωνία και τα είπαμε για λίγο, το "αδηφάγο μάτι" μου ικανοποιήθηκε , αλλά ακόμη ..δεν αιχμαλωτίστηκε! Ο Πρωθυπουργός αγγίζει τον κόσμο πολύ!, αλλά όχι εμένα ακόμη σήμερα 4.10.2014!
Θριαμβευτικά άλλαξα γνώμη και κατέβηκα τα μαρμάρινα σκαλιά για το Ισόγειο,την πλατεία,όπου θα μιλούσε ο Πρωθυπουργός! Νιώθω ένα χέρι να με αγγίζει,ένα γνώριμο πρόσωπο να μου λέγει,"εσύ είσαι η μαχητική γυναίκα από τη Λάρισα",και αναγνωρίζω τον παληό Τομεάρχη της Ν.Δ. φίλο Γεωργίου,και ανοίγουμε τις αγκαλιές μας. Το "αδηφάγο" μάτι μου ικανοποιείται, γιατί η εικόνα είναι ότι το παρελθόν ενώνεται στο παρόν με τέτοια συντροφικά αγκαλιάσματα, αλλά ακόμη δεν .."αιχμαλωτίστηκε"! Ούτε η αντάμωση με τον προηγούμενο Υπεύθυνο Στρατηγικού Σχεδιασμού , που εκτιμώ, μου δίνει την εικόνα, για να φέρω μαζί μου στη Λάρισα!
Ακόμη με πιο θριαμβευτικό και αποφασιστικό ύφος βαδίζω προς τη θύρα, που αντιλαμβάνομαι ότι θα εισέλθει ο Πρωθυπουργός.Οι άνδρες της ασφάλειας του Πρωθυπουργού, παρολίγο να αιχμαλωτίσουν ως εικόνα το "αδηφάγο " μάτι μου,γιατί ήσαν τόσο αποφασιστικά προασπιστές της εισόδου του,πιο αυστηρά και από τις Σφίγγες του Τύμβου Καστά ,αλλά και τόσο ευγενικά και κομψά αποτρεπτικοί στις επίμονες παρακλήσεις του κόσμου να εισέλθουν στην Πλατεία ,όση ειλικρινά και η κομψότητα των Καρυάτιδων ,που φυλούν τον θαμμένο ΕΛΛΗΝΑ στον Τύμβο Καστά , αλλά ακόμη το "αδηφάγο μάτι" μου δεν.. αιχμαλωτίστηκε.
Εφθασε ο Πρωθυπουργός. Είμαι μια ανάσα μακρυά του ,μας χωρίζουν οι σωματοφύλακές του! Εφθασε σε 10 λεπτά αργότερα η σύζυγος του Πρωθυπουργού κυρία Γεωργία Σαμαρά,και μας χωρίζει μια ανάσα,αυτή των σωματοφυλάκων της.Με χωρίζει από το Πρωθυπουργικό ζεύγος ένα κρύσταλλο,αυτό της κρυστάλλινης Θύρας,και μπορώ να δω μέσα απ' αυτό! Και εκείνη τη στιγμή "το αδηφάγο μάτι μου" αιχμαλωτίστηκε!! Ηξερα πλέον
ποια εικόνα θα έπαιρνα μαζί μου φεύγοντας από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και τα 40 χρόνια Ν.Δ.:
Μόλις ο Πρωθυπουργός τέλειωσε μια σύντομη συνέντευξη, θα το έλεγα, και πριν μπεί στα Φώτα τη Πλατείας, εμφανής σε όλους, αναζήτησε ιδιωτικά .. το χέρι της κυρίας Σαμαρά, για να πιαστούν και συμπορευθούν.
ΕΝΑ ολόκληρο ΛΕΠΤΟ , ναι χρειάστηκε ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ και μετά εκείνη ανταποκρίθηκε και με σιγουριά του έπιασε το απλωμένο χέρι και τον ακολούθησε! "Το αδηφάγο μάτι" μου αιχμαλωτίστηκε και αυτή την εικόνα και το μήνυμα φέρνω μαζί μου στη Λάρισα:
Eνα λεπτό, μιά μέρα, μιά εβδομάδα, ένας μήνας ,ένας χρόνος ίσως χρειαστούν ,για να ανταποκριθούμε ως μάζα, ως ψηφοφόροι, ως Ελληνες πολίτες, στο "απλωμένο για συμπόρευση χέρι σας ", Κύριε Πρωθυπουργέ, αλλά θα ανταποκριθούμε με σιγουριά , μην αμφιβάλλετε. Είναι ο χρόνος που απαιτείται ,για να απομακρυνθεί το
"δηλητήριο" της αμφιβολίας και αμφισβήτησης , που μεθοδικά χύνουν αυτοί, που ξαφνικά "φόρεσαν σταυρό, κουστούμι Ευρωπαίου " και διεκδικούν την οπισθοδρόμηση. Aποφασιστικά και συνειδητά απομακρύνθηκα από είσοδο του Πρωθυπουργού και κινήθηκα προς την είσοδο των Βουλευτών.."
Ούτε ένα "λευτεριά στο Μπόμπολα"
