Αισχύλου στο θέατρο ΔΙΟΝ από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ.
Φωτογραφήθηκε με τη φίλη από την Αλατόπετρα Γρεβενών γνωστή ηθοποιό Θεοδώρα ΤΖΗΜΟY, που απέδωσε εξαιρετικά το ρόλο της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ, ενώ το ρόλο της Κλυταιμνήστρας απέδωσε πειστικά η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Πάντα εστιάζει στους γυναικείους ρόλους, μας δηλώνει η Ελένη Αξιόγλου. Είναι γνωστό ότι κάποτε ο θεός Απόλλων ερωτεύτηκε την Κασσάνδρα, την πιό όμορφη κόρη του Πριάμου βασιλιά της Τροίας και της υποσχέθηκε ότι αν την έκανε δική του θα της δίδασκε την μαντική τέχνη. Η Κασσάνδρα αρχικά υποσχέθηκε, αλλά αφού έμαθε αυτό που επιζητούσε αθέτησε την υπόσχεσή της, αν και έκαναν μαζί τον Τρωίλο.
Ετσι ο Απόλλων με το φιλί του «αποχαιρετισμού» την καταράστηκε να προφητεύει μεν, αλλά ουδέποτε να γίνεται πιστευτό το προφητικό μανιακό της παραλήρημα από τους ανθρώπους.
Μετά την πτώση της Τροίας οι γυναίκες Τρωάδες μοιράζονται σαν λάφυρα. Ο Αγαμέμνων παίρνει μαζί του στο Αργος ως παλλακίδα την Κασσάνδρα ιέρεια του Απόλλωνα και βιασθείσα από τον Αίαντα τον Λοκρό και άλλους, προς θυμό της θεάς Αθηνάς.
Στο Άργος, η Κασσάνδρα προφητεύει τις συμφορές του Οίκου των Ατρειδών: Το, φόνο του Αγαμέμνονα μέσα στο λουτρό, τη δολοφονία τη δική της. Στη φονική αλυσίδα που ακολουθεί την πράξη εκδίκησης του μητροκτόνου Ορέστη με το φόνο της Κλυταιμνήστρας και του εραστή της Αίγισθου: «Έοικεν εύρις η ξένη κυνός δίκην είναι, μαντεύει δ΄ών ανευρήσει φόνον».
Αισχύλου: Αγαμέμνων στ. 1093-4 (Φαίνεται πως έχει σκύλου όσφρηση η ξένη και ψάχνει να βρεί τον φόνο κάποιου).
Όμως η Ελένη Αξιόγλου δεν πιστεύει στις Πολιτικές Κασσάνδρες για γενική πολιτική αναταραχή το Φθινόπωρο, γιατί στην «τιμωρία» του Απόλλωνα για την Κασσάνδρα, δηλαδή να μη γίνεται πιστευτή, διακρίνει την προστατευτικότητά του για το ανθρώπινο γένος, ώστε αυτό να μη σταματά τον αγώνα για το αύριο, παρά τις «προφητείες»… Αρκείται η Λένα να διαβάζει το Ιστορικό Μυθιστόρημα γραμμένο από τον Υπουργό Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη "ΘΕΟΔΩΡΑ ΦΡΑΝΤΖΗ Η ΑΛΩΣΙΣ" πεπεισμένη ότι η σκληρότητα στο περιβάλλον της εξουσίας ΚΑΘΑΙΡΕΤΑΙ, αφού η κάθαρση είναι πάντα το ζητούμενο στην τραγωδία γενικά, με ΤΗΝ AΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των καθημερινών απλών πολιτών και την ευαισθησία τους-αλληλεγγύη για το συνάνθρωπο, που φθάνει να την μεταμορφώνει αγγίζοντας την εξουσία!
 |
