είναι αυτή του υφυπουργού Εργασίας, πόστο που τελικά κατέληξε στον Παύλο Χαϊκάλη μετά από απανωτές αρνήσεις.
Σύμφωνα με το Mega, την πρόταση αρνήθηκαν εκτός από τον Αλέξη Μητρόπουλο, ο Γιώργος Βαρεμένος και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ενώ με δυσκολία δέχτηκε την αλλαγή του υπουργείου και ο Γιώργος Κατρούγκαλος.
«Το μνημόνιο που συγκροτήθηκε ως πλαίσιο αποπληρωμής ενός χρέους που δεν έπρεπε να αναλάβει να αποπληρώσει το ελληνικό κράτος και ο ελληνικός λαός αποτελεί εργαλείο εξόντωσης, δολοφονίας όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και της Δημοκρατίας. Προωθείται μέσα από αντιδημοκρατικές μεθόδους όπως είναι η παράκαμψη του κοινοβουλίου»,τόνισε η Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου σε ομιλία της για το ελληνικό χρέος, σε πανεπιστήμιο.
Με λόγια γλυκά αλλά χειρότερα από μαχαιριές ο Γ. Βαρουφάκης απαντά – επιτίθεται στον Πρωθυπουργό με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Στην πρώτη παράγραφο του άρθρου του ο πρωην υπουργός Οικονομικών βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τον Γ. Παπακωνσταντίνου του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως ο ''Αλέξης Τσίπρας με τίμησε επιστρατεύοντάς με για έναν λόγο: μια πολύ συγκεκριμένη θεώρηση περί της κρίσης που βασίζεται στην απόρριψη του δόγματος Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή μεταξύ της άτακτης χρεοκοπίας και του τοξικού δανεισμού, ο τοξικός δανεισμός είναι πάντα προτιμότερος''.
Άρα αφού στο τέλος ο Τσίπρας προτίμησε τη συμφωνία αντί της χρεοκοπίας οι συνειρμοί είναι αυτόματοι, και δεν χρειάζεται να τους αναφέρει ο Βαρουφάκης.
Αμέσως μετά ο Γ. Βαρουφάκης αποκαλύπτει τι είχαν συμφωνήσει με τον Τσίπρα στην περίπτωση που εκβιαστούν από τους εταίρους, όι δηλαδή θα συμβιβαστούν όμως μετά θα παραιτηθεί η κυβέρνηση και θα παραδώσει την εξουσία στα κόμματα που υποστηρίζουν τα Μνημόνια.
Όμως ο Γ. Βαρουφάκης επανέρχεται στο Grexit χωρίς να προφέρει τη λέξη. Γιατί πως αλλιώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την πρόταση στο άρθρο του που λέει: «Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής.
Διαβάστε τα κυριότερα αποσπάσματα του άρθρου του Γ. Βαρουφάκη στην Εφημερίδα των Συντακτών:
Βαρουφάκης: Γιατί καταψήφισα
Από την αρχή γνωρίζαμε πόσο αδίστακτοι ήταν |
Στην πολιτική αποφάσισα να εισέλθω για έναν λόγο: για να σταθώ δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στον αγώνα εναντίον της χρεοδουλοπαροικίας. Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας με τίμησε επιστρατεύοντάς με για έναν λόγο: μια πολύ συγκεκριμένη θεώρηση περί της κρίσης που βασίζεται στην απόρριψη του δόγματος Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή μεταξύ της άτακτης χρεοκοπίας και του τοξικού δανεισμού, ο τοξικός δανεισμός είναι πάντα προτιμότερος.
Πρόκειται για δόγμα που απέρριπτα ως πάγια απειλή που στόχο είχε την επιβολή, διά του πανικού, πολιτικών οι οποίες εγγυώνται τη μόνιμη χρεοκοπία και, εν τέλει, τη χρεοδουλοπαροικία. Την Τετάρτη το βράδυ, στη Βουλή, κλήθηκα να επιλέξω μεταξύ του (α) να ενστερνιστώ το εν λόγω δόγμα, υπερψηφίζοντας την κύρωση του κειμένου που πραξικοπηματικά και με απερίγραπτη βαναυσότητα επέβαλαν στον Αλέξη Τσίπρα οι «εταίροι» στο Euro Summit και (β) να πω «όχι» στον πρωθυπουργό μου.
«Είναι αληθινός ή πλαστός ο εκβιασμός;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός, εκφράζοντας έτσι το ειδεχθές συνειδησιακό δίλημμα όλων μας, και του ίδιου. Προφανώς ο εκβιασμός ήταν αληθινός. Πρώτη φορά ένιωσα την «αλήθεια» του στο γραφείο μου όταν την 30ή Ιανουαρίου ο κ. Ντάισελμπλουμ με επισκέφτηκε για να με θέσει προ του διλήμματος «Μνημόνιο ή κλειστές τράπεζες». Από την αρχή γνωρίζαμε πόσο αδίστακτοι ήταν οι δανειστές. Και αποφασίσαμε αυτό που λέγαμε ξανά και ξανά ο ένας στον άλλον τις μακρές μέρες και νύχτες του Μαξίμου:
Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να φέρουμε μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία. Θα συμβιβαστούμε χωρίς να καταλήξουμε συμβιβασμένοι. Θα υποχωρήσουμε όσο χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία-επίλυση εντός της ευρωζώνης. Ομως αν ηττηθούμε από την καταστροφική λογική των μνημονίων, θα παραδώσουμε το κλειδί των γραφείων μας σε εκείνους που τα πιστεύουν – να έρθουν εκείνοι να τα εφαρμόσουν, με εμάς και πάλι στους δρόμους.
«Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής. Σημασία έχει μόνο ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος ο πρωθυπουργός έκρινε πως δεν υπήρχε εναλλακτική. Γι’ αυτό παραιτήθηκα, ώστε να τον διευκολύνω να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να φέρει πίσω τους βέλτιστους όρους που μπορούσε να φέρει. Οχι όμως και για να τους εφαρμόσουμε εμείς όποιοι και να ήταν!
Ο πρωθυπουργός, στην Κ.Ο. της Τετάρτης, μας ζήτησε να αποφασίσουμε μαζί, να μοιραστούμε την ευθύνη. Πολύ σωστά. Πώς όμως; Μία λύση ήταν να εφαρμόσουμε, όλοι μαζί, αυτό που λέγαμε και ξαναλέγαμε ότι θα κάναμε σε περίπτωση ήττας. Θα λέγαμε ότι υποταχθήκαμε, φέραμε συμφωνία που εμείς κρίνουμε μη βιώσιμη, και ζητάμε από πολιτικούς, όλων των κομμάτων, που την θεωρούν τουλάχιστον εν δυνάμει βιώσιμη, να σχηματίσουν κυβέρνηση και να την εφαρμόσουν.
Η δεύτερη λύση ήταν αυτή που προέκρινε ο πρωθυπουργός: Να παραμείνει ζωντανή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω εφαρμόζοντας μια συμφωνία- προϊόν εκβιασμού που ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνει ότι είναι ανεφάρμοστη.
Πηγή: newsit.gr
Κούγια τη νούμερο έχει το εκατό
