προ διετίας, το Πανελλήνιο, με ένα γράμμα που είχε δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα eimaimama.gr, περιγράφοντας την περιπέτεια της υγείας της.
«Είμαι άτυχη; Δεν νομίζω!» έγραφε τότε η Μαρίνα Κεφάκη, υπογράφοντας ως «μαμά Μαρίνα».
Και ανέφερε τα εξής σ' εκείνο το γράμμα: «Με τον Γιάννη, τον άνδρα μου, αποφασίσαμε να παντρευτούμε μετά από 10 χρόνια σχέσης, ταξιδιών, γλυκών και συναυλιών… Ο Νικόλας, ο σκοπός της επισημοποίησης όλων των προηγουμένων, μας προέκυψε αμέσως μετά.
Τον θήλαζα μέχρι 8 μηνών, όταν κατάλαβα ότι ένα εξόγκωμα έχει προβάλλει έντονα στο αριστερό μου στήθος. Ένας ηλίθιος γιατρός με καθυστέρησε για καιρό, καθώς στους συνεχόμενους υπερήχους υποστήριζε, κάθε φορά, ότι πρόκειται για φλεγμονή, κάτι σαν μαστίτιδα.. παρ” όλο που δε φαινόταν να υποχωρεί με τις αντιβιώσεις.
Εν τέλει, η γυναικολόγος μου με έστειλε σε μαστολόγο-ογκολόγο και διαγνώστηκα με καρκίνο στο στήθος. Αρχικά.. Λίγο αργότερα ανακαλύψαμε ότι αυτό συνοδευόταν και με μετάσταση στο συκώτι. Στη βάπτιση του γιού μου δεν είχα μαλλιά, φρύδια, ματόκλαδα και είχα κάνει μόνο μια χημειοθεραπεία. Αφού ολοκλήρωσα με επιτυχία όλους τους κύκλους, ακολούθησε ολική μαστεκτομή.
Από την περίοδο αυτή, τη βρεφική του Νικόλα, δεν έχω συγκρατήσει τίποτα άλλο από τη χαρά! Δεν μπορώ να ανακαλέσω παρά μόνο πόσο τυχερή ένιωθα που παντρεύτηκα τον ιδανικό, για μένα , άνδρα και γέννησα ένα υγιές πανεμορφουλάκι…! Τη βάπτιση την «κατασκεύασα» εξολοκλήρου εγώ και ήμουν πολύ απασχολημένη για να ασχοληθώ με ματαιοδοξίες.. Εξάλλου, είχα να φροντίσω ένα βρέφος, να αγαπήσω έναν λατρεμένο άνδρα, να ενθαρρύνω τους μαθητές μου στο σχολείο, να καθαρίσω το σπίτι μας, να πηγαίνω βόλτες, βόλτες, βόλτες…
Έβαζα την περούκα μου, έβαφα τα μάτια μου και έξω…!
Για ενάμιση χρόνο ήμουν υγιής…
Πέρυσι έμαθα ότι εμφανίστηκε νέα μετάσταση στο συκώτι.
Αυτό ήταν too much….! Είχα καμμένες φλέβες και έκανα εννέα επεμβάσεις για εγκατάσταση φλεβοκαθετήρα, έξι μέρες στην ογκολογική λόγω φλεγμονής και υψηλού πυρετού, είχα τάσεις αυτοκαταστροφής, απογοήτευση, θυμό και θλίψη, πολλή θλίψη...
Χρειάστηκα ένα χρόνο ψυχοθεραπείας, ανιδιοτελούς αγάπης -μητρικής, πατρικής, ερωτικής, φιλικής και κυρίως Νικολίστικης, για να επανέλθω. Ο γιος μου με έχει ανάγκη και εγώ ακόμα περισσότερη! Είμαι αναντικατάστατη γι’ αυτόν, παρόλη την απύθμενη αγάπη που δέχεται απ’ όλους. ’Οταν είναι άρρωστος, πονάει, απογοητεύεται, μόνο η φωνή μου τον παρηγορεί. Ακόμα και όταν γίνομαι αυστηρή..
Πώς γίνεται λοιπόν να πεθάνω; Δε γίνεται…».
Πηγή: protothema.gr
