Πλέον με την απόσταση από την 7άδα να έχει μεγαλώσει στους 6 πόντους και 5 αγώνες να απομένουν μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος , η ΑΕΛ θέλει μόνο νίκες για να μπει έστω στα πλέι οφ. Μαθηματικά οι ελπίδες υπάρχουν, αν και τα πράγματα είναι δύσκολα. Σε διαφορετική περίπτωση η χρονιά θα τελειώσει νωρίς και άδοξα.
Απέναντι σε μια επικίνδυνη επιθετικά και ιδιαίτερα ποιοτική ομάδα, η ΑΕΛ στάθηκε πολύ καλά αγωνιστικά στο πρώτο ημίωρο, καταγράφοντας 3 καλές στιγμές με τους Πόνσε (6’), Παπαγεωργίου (11’), Ζεκίνια (21’). Όμως, από το γκολ του Μανούσου στο 32’ και μετά το σκηνικό άλλαξε. Γιατί κανείς από τους παίκτες του Τίμου Καβακά δεν κατάφερε να διαχειριστεί την πίεση της πάση θυσίας νίκης μέσα στο ARENA και με το σκορ εναντίον. Όσο ο χρόνος κυλούσε, η ψυχολογία έπεφτε, μαζί η αγωνιστικότητα και η πίστη για ανατροπή, δημιουργώντας μια συνολικά απογοητευτική εικόνα.
Η Καλλονή με έξυπνη τακτική και υψηλή ποιότητα μεσοεπιθετικά, δημιούργησε πολλές ευκαιρίες στην αντεπίθεση, είχε δύο δοκάρια (με Ντιμπάλα στο 57’ και Κάντζι στο 84’) και χωρίς δυσκολία μπορεί να πει κανείς ότι το τελικό σκορ την αδικεί.
ΑΕΛ: Σέρεμετ, Παπαγεωργίου, Καρακώστας, Γιώτας, Παγώνης, Νεμπεγλέρας, Λιαπάκης (46’ Τσιάρας), Πόνσε, Χασομέρης, Δεινόπαπας (30’ Κρητικός Τ.), Ζεκίνια (63’ Αλεξάντροβιτς).
Καλλονή: Σιδεράκης, Αναστασιάδης, Κώτσιος, Λαμπρόπουλος (61’ Σερφά), Χωριανόπουλος, Λεοζίνιο, Μαρσέλο, Σιλιγαρδάκης (82’ Κριπιντίρης), Ντιμπαλά, Κάντζι, Μανούσος (76’ Γάλας).
