Εκπαιδευτικές Απόψεις: Θεατρικό Παιχνίδι Και Ευχάριστο Ψυχολογικό Κλίμα Στην Τάξη

Πόσες φορές ρωτήσαμε το παιδί μας «Πώς πέρασες στο σχολείο»;Είναι η αγωνία μας διότι θέλουμε ευτυχισμένα τα παιδιά μας και επειδή   είναι γενικά αποδεκτό ότι μόνο όταν το παιδί εκφράζεται ποικιλότροπα και ευχάριστα  ,μαθαίνει πώς να μαθαίνει και καλλιεργεί την κριτική του σκέψη.
Το θεατρικό παιχνίδι, ως παιχνίδι και τέχνη, καταξιώνεται  ως διαδικασία η  οποία  προάγει  το ευχάριστο συναισθηματικό κλίμα στην τάξη,διότι παιδί και καλλιτέχνης προβάλλουν τον εσωτερικό τους κόσμο (Henrior,j.1969).Υπάρχει, για να μπορεί η έκφραση πραγματικά ελεύθερα να απηχεί εσωτερικές ανάγκες και όχι επιβολή ρόλων,θεμάτων ,καταστάσεων κατά παραγγελία.Όταν το παιδί εκφράζεται ελεύθερα μέσα στους κόλπους του σχολείου,είναι ευτυχισμένο παιδί και εξελίσσεται σε σκεπτόμενο και ενεργό πολίτη στο μέλλον.
Το θεατρικό παιχνίδι, ως μέθοδος,μεταφέρει την ουσία της τέχνης στον παιδικό κόσμο και τους μιλά με τη γλώσσα του θεάτρου στο παιχνίδι τους.Είναι μια ψυχοπαιδαγωγική και καλλιτεχνική διαδικασία  που δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να παίζουν και να επικοινωνούν στην ομάδα με βάση τις ανάγκες τους,κινητοποιώντας την έμπνευση και τη φαντασία τους. Επιπλέον , μέσω της σωματικής τους έκφρασης, τα παιδιά μπορούν να αναπαριστούν σε θεατρικό ρόλο καταστάσεις αυτοσχέδιες και εφήμερες ενώ ταυτόχρονα  αποφεύγουν  σχέσεις πλαστές,που χαρακτηρίζονται από καταπίεση,εξάρτηση,δυσπιστία,κλειστότητα, καθώς η αμοιβαιότητα απαιτεί αποκαλυπτική στάση.( Σύμφωνα με αναφορά της Επιτροπής Έρευνας της διδασκαλίας των Τεχνών στο Κεμπέκ) .
Ένα παιδί είναι ευτυχισμένο στο πλαίσιο του σχολείου  όταν επιτυγχάνεται η αρμονική εξισορρόπηση του συναισθηματικού κλίματος της τάξης με την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων.
Η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων ,η κοινωνική μάθηση,προάγεται με την οργάνωση στην τάξη από τον εκπαιδευτικό δραστηριοτήτων, στο πλαίσιο των οποίων  έχει θέση σημαίνουσα το  θεατρικό παιχνίδι. Κατ’αυτόν τον τρόπο τα παιδιά αλληλεπιδρούν στην ομάδα και αναπτύσουν κοινωνικές δεξιότητες όπως τις φιλικές σχέσεις με τους γύρω τους,την αποδοχή ,τη συμπάθεια,την ενσυναίσθηση.
Η οικογένεια αποτελεί το πρώτο πεδίο κοινωνικής μάθησης ,ενώ το σχολείο προσφέρει ένα ενισχυτικό πεδίο αλληλεπίδρασης.(Κυρίδης,1996)Στο σχολείο το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας .Η ατομική βιογραφία πλουτίζει την καθημερινότητα αλλά συγχρόνως δημιουργεί και δυσκολίες, αφού τα παιδιά πολλές φορές αδυνατούν να κατανοήσουν τα συναισθήματα των άλλων.(Σακελλαρίου,2006).Εδώ υπεισέρχεται η μεγάλη προσφορά του θεατρικού παιχνιδιού,το οποίο θα δώσει στα παιδιά τη δυνατότητα να εκφραστούν και να έρθουν πιο κοντά,να αποκτήσουν κοινωνικές δεξιότητες και να είναι ευτυχισμένα στο σχολικό πλαίσιο.
Με  αυτόν τον εφευρετικό , εκφραστικό τρόπο θα αποφευχθεί  η κοινωνική απομόνωση πολλών παιδιών  ,η σχολική διαρροή και αποτυχία και θα επιδιωχθεί η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης του αυριανού πολίτη, ο οποίος δεν  θα τα δέχεται όλα ακριβώς επειδή είναι ωραίο «το περιτύλιγμα» ή επειδή φοβάται.