Η Σημαία Μας

Ένα σχόλιό μου στο facebook

... τώρα που τελείωσαν οι παρελάσεις όποιος κρυώνει και δεν έχει να βάλει πετρέλαιο μπορεί να πάρει να σκεπαστεί τις ελληνικές σημαίες...

προκάλεσε την αντίδραση ενός από τους διαδικτυακούς μου φίλους...

μου έγραψε λοιπόν...

... το να κανεις σατυρα ειναι το ποιο ευκολο πραγμα στην ελλαδα - το κανουνε 10.000.000 ελληνες και ελληνιδες...... - το να κανεις κριτικη σε καποιον που κανει σατυρα ειναι ακομα ποιο ευκολο...... - το δυσκολο ομως ειναι να καταλαβεις αν η σατυρα που κανει καποιος εχει απηχησει .......και ποια ειναι η ποιοτητα της σατυρας...


με αφορμή το σχόλιό μου , αλλά και την ευγενική διαφωνία του διαδικτυακού μου φίλου , να διευκρινίσω κάποια πράγματα...

όχι γιατί μου το ζήτησε κανένας...

ας πούμε γιατί το σχόλιο του φίλου με οδήγησε σε σκέψεις...

σκέψεις που θα μοιραστώ...

πρώτον το σχόλιό μου ΔΕΝ ήταν σατιρικό... έχω γράψει κατά καιρούς πολλά σατιρικά σχόλια , κάποια καλά , κάποια κακά ... δεν μετρώ την απήχησή τους... εξάλλου και να ήθελα πως θα την μετρήσω… τα like δεν είναι μονάδα μέτρησης... φαντάζομαι θα συμφωνήσετε σε αυτό... 

δεν με νοιάζει επίσης , έτσι και αλλιώς , να μετρήσω με κάποιον τρόπο την απήχησή τους...

τα γράφω γιατί έχω μάθει , δυστυχώς ή ευτυχώς , λόγω χαρακτήρα πρωτίστως να μην μπορώ να τα κρατήσω μέσα μου... να μην μπορώ να το βουλώσω βρε αδερφέ… το αν κάποιοι χαμογελάνε ή προβληματίζονται - γιατί η σάτιρα ενέχει και τον προβληματισμό - χαίρομαι...

αν πάλι κάποιοι τα βρίσκουν αποτυχημένα δεκτό και αυτό...

δεν μπορούμε όλοι να έχουμε την ίδια άποψη για τα πράγματα...

άρα και για τη σάτιρα και για το γέλιο...

από τη στιγμή που γραφεί κάτι ταξιδεύει ελεύθερα…

και κρίνεται…

όμως ξαναλέω…

το συγκεκριμένο σχόλιο ΔΕΝ ήταν σατιρικό...

ΚΥΝΙΚΟ ναι ήταν...

όπως ΚΥΝΙΚΗ είναι η καθημερινότητα και πραγματικότητά μας...

και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΟΒΑΡΟ...

να εξηγήσω - ξέρω ότι κάποιοι θα οργιστούν - ότι ΔΕΝ ανήκω στην κατηγορία εκείνων που πιστεύουν ότι η σημαία είναι κάτι παραπάνω από ένα πανί - πολλές φορές και made σε άλλη χώρα - ...

το παραπάνω σε αυτό το πανί…

το κάνουν οι αγώνες…

μπορώ λοιπόν να ζήσω και χωρίς αυτή...

χωρίς το πανί…

για την ακρίβεια θα προτιμούσα να έχω πιο χρηστικά πράγματα...

το πετρέλαιο είναι πιο χρηστικό...

αν δεν το έχω μπορεί με χρηστικό τρόπο να βοηθήσει η σημαία...

δεν θα πω – προβοκάροντας ή γινόμενος προκλητικός - καίγοντάς την..

εξάλλου η θερμότητα που θα παραχθεί δεν θα είναι αρκετή…

ξέρετε όμως , πολλές σημαίες μαζί θα φανούν πολύ χρήσιμες στο να σκεπαστεί ένας άστεγος...

περισσότερο χρήσιμες από το να ατενίζουν περίφανες στα μπαλκόνια...

δεν με κάνει εθνικά υπερήφανο η ελληνική σημαία…

περήφανο – και θα αποφύγω τον χαρακτηρισμό εθνικά…

περήφανο ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ με κάνει όταν ΔΕΝ θα υπάρχουν άστεγοι …

όταν όλα τα σπίτια θα έχουν πετρέλαιο…

όταν όλοι άνθρωποι θα έχουν περίθαλψη…

όταν όλοι οι άνθρωποι θα έχουν δουλειά…

περήφανος θα είμαι όταν θα έχω να πω κάτι στα νέα παιδία για το μέλλον που ΔΕΝ έχουν , για το μέλλον που τους έχουμε στερήσει σε αυτή την χώρα…

περήφανος θα είμαι όταν θα μπορώ να μιλήσω σε αυτά τα παιδιά και θα έχω ένα επιχείρημα της προκοπής γιατί πρέπει να μείνουν σε αυτή τη χώρα…

επιχείρημα που δεν θα είναι στη σφαίρα του ηρωικού ΟΧΙ του κώστα πρέκα…

επιχείρημα που δεν θα χρειάζεται να το τυλίξω σε ελληνική σημαία…

επιχείρημα που δεν θα χρειάζεται να βάλω περιτύλιγμα ούτε αρχαιολατρείας , ούτε αγώνων άλλων ανθρώπων…

αυτοί αγωνίστηκαν…

η σειρά μας τώρα…

ναι…

τα νέα παιδιά χρειάζεται να ξέρουν ιστορία…

να ξέρουν για αγώνες…

να ξέρουν για αγώνες για να κάνουν τους δικούς τους…

ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά στην ησυχία τους…

να σχεδιάσουν τους καινούριους αγώνες…

με σημαία ή χωρίς…

για ένα μέλλον καλύτερο…

από αυτό που τους ετοιμάσαμε…

μέχρι λοιπόν να γίνουν όλα αυτά…

μέχρι να νιώσω ΞΑΝΑ περήφανος ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ για αυτή τη χώρα…

η σημαία για μένα είναι ένα πανί …

τιμώ μέσα από αυτή τους αγώνες που έκαναν άλλοι για μένα…

αλλά πιστέψτε με…

δεν θα διστάσω να την κάψω…

για να ζεσταθεί ένας άστεγος…