Χρεοκοπημένη…
Όπου οι άνθρωποι ζούσαν στα παγκάκια…
Δεν είχαν να φάνε…
Όπου η κυβέρνηση επέβαλε όλο και περισσότερους φόρους…
Εξαθλίωνε όλο και περισσότερο τους ανθρώπους…
Το δικαίωμα της εργασίας δεν υπήρχε πια…
Ούτε το δικαίωμα της απεργίας…
Όσοι εργαζόταν και ζητούσαν μισθό απολύονταν αυτόματα ως εχθροί της σωτηρίας της χώρας…
Όσοι απεργούσαν επιστρατεύονταν…
Η μία μετά την άλλη κοινωνική ομάδα ντυνόταν στο χακί…
Μέχρι που όλη η χώρα έγινε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης…
Χάος επικρατούσε…
Η κυβέρνηση είχε καταφέρει πολύ εύκολα να στρέφει τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης…
Τάγματα ασφαλείας κυκλοφορούσαν στους δρόμους…
Σε στενή συνεργασία με τις δυνάμεις εξουσίας της κυβέρνησης…
Όποιος διαφωνούσε συλλαμβανόταν και βασανίζονταν…
Όλοι είχαν πεισθεί πως αυτό είναι απαραίτητο για να σωθεί η χώρα…
Η κυβέρνηση είχε μεταφέρει σε όλους τους πολίτες την ενοχή ότι αυτοί ευθύνονται για την καταστροφή της πατρίδας…
Και πρέπει να πληρώσουν ακριβά για τη σωτηρία της…
Κυβερνούσε με την ενοχή…
Το φόβο…
Και τη βία…
Οι πολίτες είχαν απόλυτα πεισθεί ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος …
Να χάσουν τα πάντα υπέρ της πατρίδας…
Φοβισμένοι ακολουθούσαν αυτό το μονοπάτι…
Κάποιες διαφορετικές φωνές που μπορούσαν να ακουστούν καλύπτονταν αμέσως από την κυβερνητική προπαγάνδα και χαρακτηρίζονταν προδοτικές…
Καταστροφικές για τη σωτηρία της χώρας…
Αυτοί που μιλούσαν αντίθετα , συλλαμβάνονταν αμέσως…
Η ελεύθερη σκέψη ήταν ποινικό αδίκημα…
Όλοι παρακολουθούνταν από την αστυνομία και την αντιτρομοκρατική…
Η Αριστερά δεν υπήρχε…
Ανίκανη να αρθρώσει λόγο να πείσει και να ενώσει τους πολίτες είχε πολύ νωρίς βρεθεί στο περιθώριο…
Σύντομα είχε τεθεί εκτός νόμου…
Αλλά και εντός νόμου να είχε παραμείνει , κανένας δεν ασχολιόταν πια μαζί της…
Στους δρόμους σκοτώνονταν οι άνθρωποι μεταξύ τους…
Η κυβέρνηση παρακολουθούσε…
Δεν χρειαζόταν να επέμβει…
Θα λύνονταν το πρόβλημα από μόνο του…
Σκοτάδι επικρατούσε στη χώρα…
Δεν υπήρχε πια κοινοβούλιο…
Μόνο ο απόλυτος εξουσιαστής και μια μικρή ομάδα γύρω του…
Και ο στρατός…
Οι άνθρωποι δεν γελούσαν…
Φοβισμένοι περίμεναν τη σειρά τους…
Πίσω από τα καμιόνια για ένα καρβέλι ψωμί…
Να βγάλουν και τη σημερινή μέρα…
Μέχρι την επόμενη που θα κλιθούν να κάνουν και πάλι το χρέος τους…
Δίνοντας το μισό τους καρβέλι στους νέους φόρους…
Πάντα για να σωθεί η χώρα…
Οι λίγοι πνευματικοί άνθρωποι που δεν συνεργάστηκαν με το καθεστώς , φυλακίστηκαν…
Απαγόρευση κυκλοφορίας στις εννέα το βράδυ…
Άνθρωποι στο σκοτάδι φοβισμένοι , κουκουλωμένοι κάτω από σκεπάσματα , γιατί λεφτά για πετρέλαιο δεν υπήρχαν…
Ούτε για φάρμακα…
Τι σημασία έχει άλλωστε…
Κανείς δεν ενδιαφέρεται σε αυτή τη χώρα για τους ανθρώπους…
Μόνο η χώρα να σωθεί…
Κάποιες μικρές ομάδες είχαν αρχίσει αντάρτικο…
Αλλά οι πολίτες τους θεωρούσαν εγκληματίες που απειλούσαν τη σταθερότητα της χώρας και τη σωτηρία της…
Έτσι έλεγαν στις ειδήσεις της εξουσίας…
Και κλείνονταν στα χαμόσπιτά τους , όσα τους είχαν απομείνει , περιμένοντας το διάγγελμα του αρχηγού , κάθε βράδυ στις οχτώ…
Για να τους πει ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο…
Και ότι σύντομα θα βγούνε από το τούνελ…
Και θα ζήσουν ξανά σε μία χώρα που όλοι νοσταλγούσαν αλλά κανένας δεν την θυμόταν πια…
Άκουγαν τον αρχηγό…
Μετά έπεφταν για ύπνο…
Λίγο πριν ο στρατός βγει και πάλι στους δρόμους…
Να φυλάξει την τάξη και αυτό το βράδυ…
Περνούσαν οι μέρες…
Περνούσαν οι μήνες…
Περνούσαν τα χρόνια…
Και περίμεναν…
……………………………………………………………………………………………………….
Ξύπνησα…
Τρομαγμένος…
Έριξα μια ματιά…
Ήμουν στο δωμάτιό μου…
Ήταν απλώς ένα όνειρο…
Τίποτα παράξενο…
Απλώς ένας εφιάλτης…
Άνοιξα τον υπολογιστή…
Τα γνωστά…
Απεργίες…
Αντιδράσεις στα νέα μέτρα…
Επιστράτευση των απεργών…
Νέοι φόροι…
Κι άλλη επιστράτευση των απεργών…
Κι άλλοι νέοι φόροι…
Η κοινωνία να βρίζει τους απεργούς…
Η μία κοινωνική ομάδα να ορμά στην άλλη…
Τα γνωστά…
Έφτιαξα καφέ…
Έριξα ξανά μια ματιά στον υπολογιστή…
Το μάτι μου έπεσε σε μία δημοσκόπηση…
Το 70% των ερωτηθέντων συμφωνεί με τις επιστρατεύσεις των απεργών…
Κάπου πήρε το μάτι μου πόσοι πολλοί συμφωνούνε με το ξύλο που έφαγαν οι 4 από την αντιτρομοκρατική…
Χαμογέλασα…
Δεν μπορεί , σκέφτηκα…
Ο κόσμος είναι θολωμένος…
Σαστισμένος…
Γι’ αυτό σκέφτεται έτσι…
Κοίταξα στο παράθυρο…
Η μέρα ήταν όμορφη και σε καλούσε να την απολαύσεις…
Στην τηλεόραση ένας ακροδεξιός βουλευτής συνέχιζε να μιλάει και το πλήθος τον χειροκροτούσε ενθουσιασμένο…
Άκυς Μητσούλης
