Η βουλευτίνα αναφέρθηκε στις παθογένειες του Δημοσίου που καλλιεργήθηκαν συστηματικά από τις κυβερνήσεις, οδηγώντας στην «απαραίτητη απαξίωση από την προηγούμενη κυβέρνηση της έννοιας της δημόσιας υπηρεσίας και του κοινού αγαθού στη συνείδηση των πολιτών, ώστε να ιδιωτικοποιηθούν ή να σχεδιαστεί μελλοντική ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων του δημοσίου, να δικαιολογηθούν οι απολύσεις και για να μετατεθεί η ευθύνη από τις κυβερνήσεις και τις επιλογές τους στο, εν γένει, κακό δημόσιο. Τραγική συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν βασικές υπηρεσίες και κοινά κοινωνικά αγαθά να μην είναι πλέον προσβάσιμα».
Δεν παρέλειψε δε, να αναφερθεί στη στοχοποίηση επαγγελματικών ομάδων και τη δημιουργία φαινομένων κοινωνικού αυτοματισμού από τις προηγούμενες κυβερνήσεις «κάθε φορά που υπήρχε μια διεκδίκηση ή διαμαρτυρία για την αδιανόητη κατάσταση που επιβλήθηκε από τα μνημόνια», τονίζοντας ότι «κάθε φορά που ο διασυρμός και η τρομοκράτηση δεν έπιαναν χρησιμοποιούνταν πλήρως αντισυνταγματικές μέθοδοι, έως και το μέτρο της επιστράτευσης απεργών. Θέλουμε εργαζόμενους που δε θα φοβούνται, γιατί ο φόβος είναι κακός σύντροφος και στο να σκεφτείς και στο να εργαστείς και στο να παράξεις».
«Το παρόν ν/σ καταπολεμά τη γραφειοκρατία, δείχνει σεβασμό στο Σύνταγμα και στους ανθρώπους, φροντίζει να αντιμετωπίσει τα κακώς κείμενα του Δημοσίου και ως προς τη διαφθορά, χωρίς να εκδικείται και να τιμωρεί τους εργαζόμενους για πράγματα άσχετα με τη δουλειά τους όπως οι πολιτικές πεποιθήσεις ή η κοινωνική τους δράση. Επιβάλλει πλέον την επίταξη μόνο για τους λόγους που αναφέρονται στο Σύνταγμα.
Εκτός από την ελευθερία, αρετή και τόλμη θέλει και για να αντιμετωπίσει κανείς ένα γραφειοκρατικό τέρας που είχε φτιαχτεί για να εξυπηρετεί κομματικούς μηχανισμούς και αυτό το ν/σ το πράττει. Για να λειτουργήσει όμως θα πρέπει όλοι και όλες μαζί, δημόσιοι λειτουργοί και πολίτες να το προσπαθήσουμε, διότι αποτελεί μια πρώτη ριζοσπαστική τομή για τη διοίκηση με θετικό πρόσημο για την κοινωνία και τους εργαζόμενους».
Ολόκληρη η ομιλία, για την πληρέστερη ενημέρωσή σας, είναι η ακόλουθη:
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το αίτημα που αρθρώνεται με όποιον τρόπο σε κάθε τόπο και κάθε στιγμή αυτά τα πέντε χρόνια από το μνημόνιο και μετά από τον οποιονδήποτε άνθρωπο κι αν μιλήσεις, είναι το αίτημα για δικαιοσύνη.
Αυτό το σχέδιο νόμου, λοιπόν, είναι ένα σχέδιο νόμου που φέρνει δικαιοσύνη; Είναι ένα σχέδιο νόμου που κάνει το αυτονόητο, να φέρει δηλαδή πίσω στις δουλειές τους εργαζόμενους που απολύθηκαν σε μια νύχτα; Είναι ένα σχέδιο νόμου που απαντά στις διεκδικήσεις και τους αγώνες λοιδορημένων και απαξιωμένων από τις κυβερνήσεις δημοσίων υπαλλήλων; Είναι επίσης ένα σχέδιο νόμου που θέτει προτεραιότητες αποκαθιστώντας πρώτα τους απολυμένους ή διαθέσιμους; Η απάντηση είναι προφανής. Λύνει τα πάντα; Όχι! Μπορεί να λύσει τα πάντα; Προφανώς και όχι. Πάντως, επιχειρεί -και αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου- να προτάξει ως πρώτο το σκοπό τον οποίο οφείλει να υπηρετεί το δημόσιο: το κοινωνικό σύνολο και τις ανάγκες του.
Επίσης, προσπαθεί –και νομίζω ότι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα- να σχεδιάσει από την αρχή έναν δημόσιο τομέα με αυτό το στόχο, θέτοντας τα ερωτήματα «τι έχω ανάγκη;», «πού την έχω;», «με ποιον την έχω;» και «πώς θα ανακατανείμω και θα αναδιατάξω το βασικό μου κεφάλαιο, που είναι οι εργαζόμενοι;». Εργαζόμενοι που δεν θα φοβούνται ότι θα επιστρατευθούν αν διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, εργαζόμενοι που δεν θα φοβούνται ότι θα απολυθούν αν κατέβουν σε απεργία, εργαζόμενοι που δεν θα ζουν υπό το φόβο να μετακινούνται σαν τους γυρολόγους, εργαζόμενοι που δεν θα έχουν χρώμα. Διότι είναι κακός σύντροφος ο φόβος και για να σκεφτείς και για να εργαστείς και για να παράξεις!
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οι παθογένειες στο δημόσιο, που καλλιεργήθηκαν συστηματικά από δεκαετίες από τις ίδιες τις κυβερνήσεις, προκειμένου να ελέγχουν το κράτος και να διαιωνίζουν την εξουσία τους, χρησιμοποιήθηκαν πάλι από τους ίδιους για να απαξιώσουν παντελώς στη συνείδηση των πολιτών την έννοια της δημόσιας υπηρεσίας και του κοινού αγαθού, ώστε να μπορέσει η πολιτική εξουσία για άλλη μια φορά να κάνει τη δουλειά της εις βάρος του δημοσίου και της κοινωνίας.
Ήταν απαραίτητη η απαξίωση για να ιδιωτικοποιηθούν ή για να σχεδιαστεί η μελλοντική ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων του δημοσίου. Επίσης, ήταν απαραίτητη η απαξίωση για να δικαιολογηθούν οι απολύσεις και για να μετατεθεί η ευθύνη από τις κυβερνήσεις και τις επιλογές τους στο εν γένει κακό δημόσιο.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η παραπάνω πολιτική είχε τραγικές συνέπειες, διότι βασικές υπηρεσίες που χρειάζονταν οι πολίτες για να εξυπηρετηθούν έπαψαν να λειτουργούν και βασικά κοινωνικά αγαθά έπαψαν να είναι προσβάσιμα.
Επίσης, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όλοι και όλες θυμόμαστε την πολύ επιμελή προσπάθεια όλων αυτών που οδήγησαν μια χώρα στη φτώχεια και τον εξευτελισμό να πείσουν, μέσω των αγαπημένων τους μέσων μαζικής ενημέρωσης, ότι κάθε φορά που υπήρχε μια διεκδίκηση κάποιας επαγγελματικής κατηγορίας ή μια διαμαρτυρία υπαλλήλων επρόκειτο πάντα περί «κακών» και «ύποπτων συντεχνιών», που δρούσαν κατά της κοινωνίας και υπέρ των προσωπικών τους συμφερόντων.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις το έκαναν αυτό με όλες τις κατηγορίες εργαζομένων που διαμαρτύρονταν για την αδιανόητη κατάσταση που επιβλήθηκε από τότε που ήρθαν τα μνημόνια στην Ελλάδα. Διασύρθηκαν όλα τα είδη επαγγελμάτων και όλες οι εργατικές διεκδικήσεις: Από τους καθηγητές και τους γιατρούς, έως τους υπαλλήλους στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τους δημοσίους υπαλλήλους και από τους φαρμακοποιούς και τους φορτηγατζήδες, μέχρι τους υπαλλήλους καθαριότητας και πολλούς ακόμη –είναι μακρύς ο κατάλογος.
Κάθε φορά που ο διασυρμός και η τρομοκράτηση δεν έπιαναν χρησιμοποιούνταν πλήρως αντισυνταγματικές μέθοδοι, μεταφέροντας στην κοινωνία ένα κλίμα πολέμου, που είχε ως συνέπεια να επιστρατεύονται απεργοί και αυτό το μέτρο να χαίρει αποδοχής από την κοινωνία.
Αυτό τουλάχιστον προσπάθησαν, αλλά μοιραία, όση πλύση εγκεφάλου και να επιβάλει κανείς σε μια κοινωνία, κάποια στιγμή καταλαβαίνουν όλοι και όλες από την προσωπική τους κατάσταση, τι ακριβώς έχει συμβεί.
Γιατί κάποια στιγμή τα τύμπανα του πολέμου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις χτύπησαν για όλους όσους και όσες ζουν από τη δουλειά τους και δεν είναι πλούσιοι ή απατεώνες.
Έρχεται, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης να απαντήσει σε μεγάλους και δίκαιους αγώνες εργαζομένων. Έρχεται να εξορθολογήσει το δημόσιο, να αποκαταστήσει σχέσεις και αδικίες, να αποκαταστήσει τη δημοκρατική λειτουργία, προσπαθώντας ταυτόχρονα να θέσει τέλος και στην ταλαιπωρία που δοκιμάζουν οι πολίτες.
Δέχεται και το νομοσχέδιο και ο ίδιος ο Υπουργός ίσως τα περισσότερα πυρά, επειδή καταργεί μνημονιακές διατάξεις και συνέπειες αυτών, όπως έγινε και με τα προηγούμενα νομοσχέδια που έφερε η Κυβέρνηση στη Βουλή και πλέον είναι νόμοι.
Τώρα μάλιστα που η Κυβέρνηση απαιτεί και προχωρά η διαδικασία για να σταματήσει η ασυδοσία και η φοροδιαφυγή των καναλιών, πρόκειται να βγάλουν αφρούς. Δεν πειράζει όμως, γιατί με συγκρούσεις προχωρά η ζωή μπροστά.
Το νομοσχέδιο, λοιπόν, αυτό εκδημοκρατίζει τη διοίκηση και δείχνει σεβασμό στο Σύνταγμα και στους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι εργαζόμενοι στο δημόσιο είτε είναι οι πολίτες που προσέρχονται να κάνουν τη δουλειά τους.
Επιπλέον, φροντίζει να αντιμετωπίσει τα κακώς κείμενα του δημοσίου και ως προς τη γραφειοκρατική λειτουργία, η οποία δεν είναι φυσικό φαινόμενο, δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά ήταν όλα τα χρόνια πολιτική επιλογή. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο νομοθέτησης και από την πολυνομία. Το ίδιο γίνεται φυσικά και ως προς τη διαφθορά, όσο πάνω ή κάτω και εάν βρίσκεται μέσα στο δημόσιο, χωρίς να εκδικείται και να τιμωρεί τους εργαζόμενους για πράγματα άσχετα με τη δουλειά τους, όπως για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή για την κοινωνική τους δράση.
Επίσης, καταργεί την απαράδεκτη και πρωτότυπη διαδικασία που χρησιμοποιούνταν κατά παράβαση του Συντάγματος, τη λεγόμενη «επιστράτευση», έναν μηχανισμό που χρησιμοποιούνταν ενάντια στις απεργίες. Επιβολή επίταξης θα γίνεται πλέον μόνο για τους λόγους που προβλέπονται στο Σύνταγμα.
Αποκαθιστά αδικίες προς κατηγορίες εργαζομένων, που όπως με το «μαύρο» της ΕΡΤ απολύθηκαν σε μια νύχτα, και αυτό βοηθά ταυτόχρονα και την πιο εύρυθμη λειτουργία.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εκτός από την ελευθερία, αρετή και τόλμη θέλει για να αντιμετωπίσει κανείς ένα γραφειοκρατικό τέρας που έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί κομματικούς μηχανισμούς, ένα τέρας που καταδυνάστευε και εργαζόμενους και πολίτες.
Αυτό το νομοσχέδιο έχει την αρετή και την τόλμη να προσπαθήσει να φτιάξει μια δημόσια διοίκηση που να λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα και σε ό,τι βαθμό αυτό είναι εφικτό με τις σημερινές συνθήκες.
Είναι όμως και ενδεικτικό της αποφασιστικότητας που διαθέτει η Κυβέρνηση στα νομοθετήματά της, αλλά και της πορείας που επιλέγει. Για να λειτουργήσει πρέπει πρώτα από όλα, όλοι και όλες εμείς και οι δημόσιοι λειτουργοί και οι πολίτες να το προσπαθήσουμε, διότι το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μια πρώτη ριζοσπαστική τομή για τη διοίκηση, με θετικό πρόσημο και για την κοινωνία και για τους εργαζομένους.
Πάλι καλά που έχουμε πανελλαδική πρωτιά στη ζέστη
