διαμερίσματος του ΚΚΕ (Αγ. Κων/νου, Σουφλαρίων, Αγ. Γεωργίου - Λαχανοκήπων, Ν. Σμύρνης) διοργάνωσαν, σήμερα το πρωί, εκδήλωση τιμής και μνήμης του μαχητή της «Ανεξάρτητης Ομάδας Λάρισας» Άγγελο Τσιτώτα, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, αλλά και πορεία μέχρι το σημείο της Οδού Υψηλάντου, όπου βρισκόταν μια αποθήκη στην οποία ο Τσιτώτας διέμενε προσωρινά και αυτοκτόνησε μετά από πολύωρη μάχη με τη χωροφυλακή της Λάρισας. Στο τέλος της πορείας έγινε κατάθεση λουλουδιών.
Στη συγκέντρωση μίλησε ο Θανάσης Σερδένης, μέλος της Τ.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε: « Το ΚΚΕ βαδίζει προς τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής, αγώνων και θυσιών 100 χρόνια όπου δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας, δεν υπάρχει κατάκτηση του λαού μας που το ΚΚΕ να μην πρωτοστάτησε ή να μη βρέθηκε στην πρώτη γραμμή χωρίς να λογαριάσει κόπους, στερήσεις, διώξεις.
100 χρόνια αγώνες και θυσίες με τους κομμουνιστές πρωτοπόρους στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, αλύγιστους ακόμα και στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις φυλακές και τις εξορίες.
Το ΚΚΕ ήταν ο εμπνευστής, ο αιμοδότης και ο καθοδηγητής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ιταλογερμανική και τη βουλγαρική κατοχή με τη δημιουργία του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ.
Το ΚΚΕ ήταν ο οδηγός στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, τον 20ο αιώνα, στη χώρα μας: Στον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, που είχε τεράστια πολιτική και ηθική σημασία.
Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά του φασισμού, της χούντας, πρωτοστάτησε σε κάθε λαϊκό αγώνα και σε συνθήκες βαριάς παρανομίας και σε συνθήκες αστικής νομιμότητας.
Με αφορμή και την επέτειο των 70 χρόνων από την αντιφασιστική νίκη στις 9 ΜΑΗ του 1945, το ΚΚΕ αποτίει φόρο τιμής σε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού. Στα κομμουνιστικά κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων.
Σε όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στους αμέτρητους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και από την πείνα, με πρώτο και μεγαλύτερο θύμα τα παιδιά. Στα εκατομμύρια εκείνων που βασανίστηκαν στα φοβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου και κάθε χώρο φρίκης, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έφτασε στο έσχατο σημείο της με την απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Διδασκόμαστε από την ανιδιοτελή προσφορά και θυσία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών του λαού μας, κομμουνιστών και κομμουνιστριών, αγωνιστών και αγωνιστριών, που βρέθηκαν 100 χρόνια τώρα στην πρώτη γραμμή της μάχης, παλεύοντας με συνείδηση στον ταξικό αγώνα.
Ένα παράδειγμα τέτοιας δράσης είναι αυτό του Άγγελου Τσιτώτα του Αναστασίου και της Ελένης, για τον οποίο πραγματοποιούμε την σημερινή μας εκδήλωση. ( Τα γεγονότα είναι δημοσιευμένα στο «Ρ», που έγραψε ο Τριαντάφυλλος Γεροζήσης, ο οποίος τα πήρε από τα βιβλία του Λάζαρου Αρσενίου και του Θανάση Βογιατζή).
Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή αποκτούν ξεχωριστή σημασία γιατί αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες της Ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας. Κυρίως, όμως, μπορούν όχι μόνο να διδάξουν, να εμπνεύσουν τις νεότερες γενιές, αλλά να αποδείξουν ότι όταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος. Ακριβώς αυτές οι ηρωικές σελίδες γράφτηκαν από έναν λαό που δεν έψαχνε και δεν περίμενε σωτήρες, που ήταν αποφασισμένος να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του και τον τόπο του και σ' αυτόν ακριβώς τον αγώνα δεν έκανε σκόντο σε θυσίες, αντίθετα κατέθεσε τις πιο μεγάλες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή
Αν αναρωτηθούμε τι οδήγησε τέτοιους απλούς ανθρώπους του λαού από φτωχές οικογένειες να ακολουθήσουν αυτή τη λαμπρή πορεία, που αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές, δεν πρέπει να σταθούμε στα ατομικά γνωρίσματα του καθενός.
Με βάση την υλιστική μας κοσμοθεωρία γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα των συνθηκών στις οποίες ζει. Η κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας, η ταξική πάλη, είναι αυτή που σφυρηλατεί στη φωτιά της τέτοιες προσωπικότητες.
Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούσαν την εργατική τάξη, το λαό, είχαν ακλόνητη πίστη στην πάλη για μια κοινωνία που πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, τη θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργού συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, δηλαδή το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Το πρώτο εγχείρημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, κατά τον 20ό αιώνα, επιβεβαιώνει την αναγκαιότητά του. Αποτέλεσε άλμα της κοινωνικής προόδου, παρ' όλο που δεν απέκτησε την εσωτερική και εξωτερική δύναμη να νικήσει τελεσίδικα τον καπιταλισμό.
Αποτέλεσε άλμα η οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με μόρφωση, με δουλειά, με πολιτισμό, αθλητισμό για τη νεολαία κι αυτή η κοινωνία οικοδομήθηκε τον προηγούμενο αιώνα.
Η ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η αντεπαναστατική καπιταλιστική παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δε σημαίνει το τέλος της ταξικής πάλης, των κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων.
Η προσωρινή ήττα προσφέρει πείρα, τα λάθη που έγιναν δεν συμψηφίζονται με την εγκληματική ταξική φύση του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο.
Ο σοσιαλισμός έκανε ένα μεγάλο βήμα πίσω, ο καπιταλισμός όμως δεν έχει κανένα μέλλον.
Σήμερα, η ταξική πάλη μπορεί να μην έχει τέτοιες θυσίες σαν του Τσιτώτα και άλλων αγωνιστών. Απαιτεί, όμως, θυσίες από τις «ατομικές υποχρεώσεις» του τρόπου ζωής μιας άχαρης καπιταλιστικής καθημερινότητας, που πασχίζει να επιβάλει ως πραγματικότητα ατομικά πρότυπα και αξίες, έτσι που να ορθώνονται εμπόδια στην οργανωμένη δράση. Βάζει διλήμματα που ωθούν στην ατομική αναζήτηση καλύτερων ημερών που υπάρχουν για τους λίγους, τους αστούς, ενώ είναι άπιαστο όνειρο για το λαό.
Οπλιζόμαστε με την ίδια αυτή δύναμη της πίστης στο Κόμμα και στη νίκη στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης. Επιμένουμε, γιατί βλέπουμε μπροστά, δεν εγκαταλείπουμε το σκοπό μας.
Πορευόμαστε με έναν και μόνο σκοπό: Να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη λαϊκή αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση.
Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.»
Και που είπες θα σε βρω το βραδύ?
