Εδώ Ο... Κάμπος Καίγεται Και Ο Μάξιμος Μας Στέλνει Ευχές Από Το Άγιο Όρος

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος την Κυριακή 19 Ιανουαρίου του 2014 παραβρέθηκε στην εορτή των Θεοφανείων, στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους (όπως είναι γνωστόν, η Αθωνική Πολιτεία ακολουθεί το Παλαιό Ημερολόγιο), όπου εορτάστηκε με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. 
Προεξάρχοντος του Καθηγουμένου Γρηγορίου, και μετά την Ιερά Αγρυπνία, έγινε ο αγιασμός των υδάτων με τη ρίψη του Σταυρού εμπρός από τον Αρσανά της Μονής, ενώ πέντε βουτηχτές έπεσαν στη θάλασσα για να ανασύρουν το Σταυρό.
Ακολούθως, στην Τράπεζα ο Ηγούμενος αναφέρθηκε στη σημασία της εορτής των Θεοφανείων, ενώ επαίνεσε τους προσκυνητές, οι οποίοι συμμετείχαν στην Αγρυπνία που διήρκεσε από τις 10 το βράδυ έως τις 8 το πρωί.  

Ο κ. Χαρακόπουλος στην αντιφώνησή του προς τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Πάντοτε η παρουσία μου στο Περβόλι της Παναγιάς, στο Άγιο Όρος, με κάνει διπλά χαρούμενο.
Αισθάνομαι, πρώτον, χαρά για τη βαθιά κατάνυξη, την οποία βιώνει όποιος παρακολουθεί τις Ιερές Ακολουθίες  στην Αγιώνυμη Πολιτεία.
Και χαίρομαι, επιπλέον, γιατί κάθε προσκύνημα στον Άθω, μας επιτρέπει να ρίξουμε «κλεφτές ματιές» στη μεγαλοσύνη που εκπέμπει ακόμη η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αυτή που οι Φράγκοι μεταγενέστερα αποκάλεσαν Βυζαντινή, με την ανεξίτηλη ελληνική σφραγίδα της, και που εδώ στο Άγιο Όρος είναι ακόμη παρούσα, μια αιώνια, ζωντανή πηγή μαρτυρίας. 

Τέτοιες μέρες συνηθίζεται να δίνουμε ευχές. Και οι ευχές αυτές αντανακλούν οπωσδήποτε και τις αξίες της κάθε εποχής. Έτσι, στην πρόσφατη περίοδο της υπερκατανάλωσης επικρατούσαν, εκτός από την ευχή για υγεία, οι ευχές για ευημερία και για επιτυχία. Και εννοούσαμε, κυρίως, την οικονομική επιτυχία και την οικονομική ευμάρεια. Δίδαμε σημασία στο «φαίνεσθαι» και όχι στο «είναι». Ίσως η κρίση να μας κάνει σοφότερους, και να αλλάξουμε την ιεράρχηση των αξιών μας.  
Λίγο παλαιότερα, βεβαίως, όπως μαρτυρούν και οι καρτ ποστάλ των δεκαετιών του ’50 ή του ’60 οι ευχές μας ήταν πιο λιτές, πιο συγκρατημένες. Μιλούσαν για υγεία αλλά και ειρήνη. Κι αν η αξία της υγείας είναι αυτονόητη, η «ειρήνη» λησμονήθηκε. Ίσως επειδή εμείς που ανήκουμε σε νεώτερες γενιές τη θεωρήσαμε αυτονόητη. Δεν έχουμε, ευτυχώς, βιώματα πολέμου, ούτε καν των δραματικών συνεπειών του. Σήμερα, όμως, που τα σύννεφα του πολέμου έχουν καλύψει την ευρύτερη γειτονιά μας στην ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να αναλογιστούμε τη σημασία που έχει να είναι η Ελλάδα παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης για την ευρύτερη περιοχή.  

Για τούτο τρείς είναι οι ευχές που θέλω να απευθύνω προς όλους: Υγεία, Ειρήνη και το χριστιανικό μήνυμα της Αγάπης.

Να εύχεσθε και να προσεύχεσθε για να βγει, το συντομότερο δυνατό, η πατρίδα μας αλώβητη από αυτή τη δοκιμασία. Και του χρόνου».