Η πιπίλα μπορεί να προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια στο παιδί και κατ’ επέκταση γαλήνη στους γονείς, ωστόσο είναι απλά μια συνήθεια που δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο στο παιδί.
Μάλιστα, καλό είναι εάν δε δοθεί από νωρίς, να την αποφύγετε και να μη τη δώσετε ποτέ.
Σύμφωνα με την παθολόγο λόγου και ομιλίας κ. Μαρινέλλα Τσουκαλά, η πιπίλα ανακουφίζει τα μωρά όταν ανατέλλουν τα νεογιλά (πρώτα) δόντια τους, όμως η παρατεταμένη χρήση δημιουργεί ορθοδοντικά (χασμοδοντία, στραβά δόντια, υπερώα) και οδοντιατρικά (τερηδόνα, άφθες) προβλήματα.
Άλλα μειονεκτήματα της χρήσης πιπίλας είναι:
1. Μειώνει τους τυχαίους ήχους που θα παράγει το μωρό, προσπαθώντας να επικοινωνήσει. Παροτρύνει το μωρό /παιδί να επικοινωνεί δείχνοντας, «μουγκρίζοντας» και όχι λεκτικά.
2. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ίσως περιέχουν πολλούς φθόγγους (κ, κγ), γιατί η πιπίλα περιορίζει τις κινήσεις της γλώσσας. Ή το «θ» ακούγεται σαν «σ» λόγω της χασμοδοντίας.
3. Δε βοηθάει να μειωθεί η πλημμελής κατάποση, που όλα τα μωρά έχουν σε αυτήν την ηλικία, που όμως μεγαλώνοντας πρέπει να μειωθεί.
Αν παρόλα αυτά επιλέξετε να μάθετε στο μωρό σας αυτή τη συνήθεια, τότε θα πρέπει να έχετε υπόψη σας:
1. Να εφαρμόζει σωστά στο στόμα του μωρού - ΠΟΤΕ μεγαλύτερη από την ηλικία του.
2. Μη βάζετε ποτέ πάνω στην πιπίλα, μέλι, ή άλλα γλυκίσματα. Επιβαρύνετε πολύ τα ούλα τους και αργότερα τα νεογιλά και μόνιμα δόντια τους.
3. Μη του δίνετε 2 και 3 πιπίλες να κρατούν μαζί στα χέρια (σαν λάβαρα της επαναστάσεως!) - ούτε για παιχνίδι.
4. Μην τα αφήνετε να έχουν την πιπίλα στο στόμα (ούτε μπροστά – ούτε στο πλάι) όταν προσπαθούν να μιλήσουν. ΒΓΑΛΤΕ την πιπίλα!
5. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι αν κοπεί πριν τα τρία (3!!!) πρώτα χρόνια, έχει μεγάλες πιθανότητες η χαμοδοντία που ίσως έχει δημιουργηθεί να μειωθεί από μόνη της.
6. Περιορίστε την. Δώστε του την πιπίλα μόνο για να αποκοιμηθούν και μετά βγάλτε την από το στόμα του. (Αν το καταφέρετε!)
Γενικά, η πιπίλα κόβεται εύκολα, ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ. Αρκεί οι γονείς να το πάρουν απόφαση.
Όταν φτάσει αυτή η στιγμή, η κ. Τσουκαλά συμβουλεύει:
1. Αποφασίστε το. Πετάξτε την στο κάδο του ΔΗΜΟΥ, ΟΧΙ στα σκουπίδια του σπιτιού σας.
2. Αν είναι λίγο μεγαλύτερο ηλικιακά το παιδί προετοιμάστε το ένα μήνα πριν την ημερομηνία διακοπής.
3. Να του έχετε ένα «νάνι» την ώρα που κοιμάται, ως υποκατάστατο την πιπίλας ώστε να το συνηθίσει, τουλάχιστον ένα μήνα πριν. Τα παιδιά την ώρα που κοιμούνται χρησιμοποιούν την πιπίλα ως ηρεμιστικό. Το «νάνι» θα πάρει τη θέση της πιπίλας.
4. Όταν γκρινιάζει και ξέρετε ότι εκείνη τη στιγμή τη ζητάει, απασχολείστε το με κάποιο παιχνίδι για να ξεχαστεί. Πάρτε το βόλτα.
5. Μην του το συζητάτε συνέχεια και του το θυμίζετε.
6. Δημιουργείστε άλλες ρουτίνες ύπνου, ώστε να πέφτει να κοιμηθεί πολύ κουρασμένο και να μην προλαβαίνει να την ψάξει. Να πίνει ζεστό γάλα, ή άλλο ρόφημα που το ανακουφίζει και το χαλαρώνει πριν κοιμηθεί. Να του κάνετε ένα ζεστό μπάνιο. Επίσης, η περισσότερη άθληση, περισσότερες “αγκαλίτσες” κατά τη διάρκεια της ημέρας ή μέχρι να κοιμηθούν και απαλή μουσική για να αποκοιμηθούν αποτελούν μερικές λύσεις. Μην ξεχνάτε ότι το “νάνι ”το έχουν ανάγκη.
7. Συνήθως χρειάζεται περίπου μια εβδομάδα για να την ξεχάσουν. Προετοιμαστείτε ότι ίσως χάσετε λίγο από τον ύπνο σας. Όχι φωνές. Να το κάνετε όταν είναι στο γνώριμο περιβάλλον του σπιτιού. Ή απλά ξεχάστε την μια και καλή στο ξενοδοχείο ή στο πλοίο, ΑΛΛΑ εσείς προετοιμαστείτε. Όλοι μέσα στο σπίτι πρέπει να έχουν τον ίδιο στόχο: το κόψιμο της πιπίλας.
8. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ! Κόβετε μια και καλή. Μην κάνετε πίσω.
Δάχτυλο
Αντίθετα από την πιπίλα, η συνήθεια να βυζαίνει ένα παιδί το δάχτυλό του ΔΕΝ κόβεται εύκολα, καθώς μπορεί να έχει ξεκινήσει κατά τη διάρκεια της κύησης (υπερηχογραφήματα δείχνουν έμβρυα που πιπιλίζουν το δάχτυλό τους ) και δυστυχώς δεν …. χάνεται όπως η πιπίλα.
Στατιστικά, σχεδόν το 1/3 των παιδιών προσχολικής ηλικίας πιπιλίζουν το δάχτυλό τους. Στην ηλικία 7-11 περίπου το 6% συνεχίζει ακάθεκτα αλλά ντρέπεται ή το κάνει κρυφά, ενώ ένας στους 5 εφήβους ή ενήλικες συνεχίζουν το πιπίλισμα κρυφά.
Μειονεκτήματα:
1.Κάλοι (παραμορφώσεις) στο δέρμα του παιδιού.
2.Δημιουργεί τα ίδια, ίσως και χειρότερα προβλήματα: οδοντικά και ορθοδοντικά, άρθρωσης, πλημμελούς κατάποσης, μάσησης λόγω παρατεταμένης χρήσης (ηλικιακά, συχνότητα).
3.Αυτοί που το συνεχίζουν συνειδητοποιούν ότι η απόλαυση αυτή τους κοστίζει πολύ ακριβά. Λόγω της παραμόρφωσης που δημιουργείται χρειάζονται περισσότερο χρόνο και χρήματα για να αποκατασταθεί η πλημμελής κατάποση και η ορθοδοντική.
Σύμφωνα με την κ. Τσουκαλά η συνήθεια κόβεται όταν το παιδί αρχίσει να ντρέπεται ή απότομα αν δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το δάχτυλο ή το στόμα μετά από ατύχημα-μόλυνση.
Πώς να το σταματήσετε!
1.Βάλτε μικρούς στόχους, ΜΑΖΙ με μικρές επιβραβεύσεις (μικρά αυτοκόλλητα, πάνω σε χαρτί Α4 που είναι κολλημένο στο ψυγείο).
2.Επιβραβεύετε το παιδί όταν έχει καθίσει στην τηλεόραση και δεν βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Γενικά, επιβραβεύετε όταν περνάει μια-δυο ώρες και δεν το κάνει, λέγοντας για παράδειγμα «ΜΠΡΑΒΟ, που κάθισες στην τηλεόραση και σε είδα να μη βάζεις το χέρι στο στόμα»- βάλτε και ένα αυτοκόλλητο στο ψυγείο.
3.Μην δημιουργείτε ενοχές. Σκέφτεστε θετικά. Θα τα καταφέρετε.
4.Στην αρχή δώστε έμφαση κατά τη διάρκεια της ημέρας και κατόπιν το “προχωράτε” για τις βραδινές ώρες.
5.Δέσιμο του δακτύλου, γάντια, πιπέρι!, κλπ., δεν είναι πάντα επιτυχείς τρόποι.
6.Μακρινοί στόχοι: δεν τους θέλουν. Εσείς με τους άμεσους στόχους δίνεται το μήνυμα ότι ΠΡΕΠΕΙ να κοπεί άμεσα.
7.Δημιουργείστε άλλες ρουτίνες ύπνου, ώστε να ηρεμεί πριν κοιμηθεί. Να πίνει ζεστό γάλα, ή άλλο ρόφημα που το ανακουφίζει. Ζεστό μπάνιο. Περισσότερη άθληση, περισσότερες αγκαλίτσες κατά τη διάρκεια της ημέρας ή μέχρι να κοιμηθούν. Το έχουν ανάγκη. Να ακούν απαλή μουσική για να αποκοιμηθούν.
8.Αν βάζει το δάχτυλο στο στόμα του χωρίς να το καταλάβει την ώρα που κοιμάται τραβήξτε το ΑΠΑΛΑ.
Πηγή: protothema.gr
