Ανεξαρτητοποίηση Παπατόλια Aπό Tην «Θεσσαλών Δύναμη»

Στη δήλωσή του με τίτλο «Η «Πληθυντική Αυτοδιοίκηση» ως μόνη διέξοδος για τις τοπικές κοινωνίες» αναφέρει τα παρακάτω: «Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης, που υπηρετώ με συνέπεια τα τελευταία επτά χρόνια, καθώς και απέναντι στους πολίτες της Θεσσαλίας, που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους, δηλώνω σήμερα δημοσίως τη βούλησή μου να ανεξαρτητοποιηθώ από την περιφερειακή παράταξη «Θεσσαλών Δύναμη».
 Η απόφαση της ανεξαρτητοποίησής μου από τη « Θεσσαλών Δύναμη», την παράταξη που ίδρυσα και μόχθησα όσο λίγοι γι΄ αυτήν, υπαγορεύθηκε από μια σειρά πολιτικών και προσωπικών λόγων. Μόλις πριν από λίγες μέρες απηύθυνα δημόσιο κάλεσμα στα μέλη της παράταξης να εγκαινιάσουμε έναν νέο τρόπο πολιτικής λειτουργίας, πέρα κι έξω από τα κομματικά στερεότυπα του παρελθόντος.  Η πρότασή μου αυτή είχε περιορισμένη απήχηση. Κατόπιν αυτού, και μετά από ώριμη σκέψη, εκτιμώ ότι κλείνει ο πολιτικός και αυτοδιοικητικός μου κύκλος στη «Θεσσαλών Δύναμη», μία παράταξη που έχασε στο νήμα τις περιφερειακές εκλογές του 2010, αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στη Θεσσαλία με τις πρωτοπόρες και καινοτομικές προσεγγίσεις της στα θέματα της Περιφέρειας και των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων στην Αυτοδιοίκηση.
Μέχρι την τελευταία στιγμή πάσχιζα με όλες τις δυνάμεις μου να διαφυλαχθεί η ενότητα της παράταξης. Ήμουν ο τελευταίος που επιθυμούσε το διαμελισμό ή τη διάσπασή της. Εγγυήθηκα με τη στάση και την παρουσία μου τη μετάβαση σε μια νέα μορφή συλλογικής ηγεσίας, με συντονίστρια τη Λίτσα Λιακούλη, χωρίς να υπάρξουν τριγμοί ή εσωτερικές αμφισβητήσεις. Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στη Λίτσα, στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει να εκπροσωπεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο μια παράταξη που επέλεξαν σχεδόν οι μισοί Θεσσαλοί στις εκλογές του 2010. Είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους ανεξαιρέτως τους συναδέλφους μου στη «Θεσσαλών Δύναμη»  για τους αγώνες που δώσαμε από κοινού με μοναδική μας  φιλοδοξία να φέρουμε μια νέα προοδευτική πνοή στη Θεσσαλία. Θέλω να τους βεβαιώσω για τα ειλικρινή αισθήματα φιλίας και συντροφικότητας που με συνδέουν μαζί τους, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι θα συναντηθούμε ξανά στο μέλλον σ΄ένα νέο πιο ελπιδοφόρο πολιτικό και αυτοδιοικητικό τοπίο.
Τέλος, θέλω να τονίσω ότι στην παρούσα συγκυρία της βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης που περνάει ο τόπος μας, ο πολύπαθος χώρος της Αυτοδιοίκησης χρειάζεται περισσότερο από ποτέ νέα πολιτικά υποκείμενα, που θα δώσουν το «φιλί της ζωής» στις τοπικές κοινωνίες και διέξοδο στις δημιουργικές αναζητήσεις των πολιτών. Οι θεσμοί της Αυτοδιοίκησης προβάλλουν συχνά σήμερα ως ανάχωμα στην κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος και ως ύστατο κοινωνικό καταφύγιο απέναντι στις οδυνηρές συνέπειες των κεντρικών περιοριστικών πολιτικών. Για να ανταποκριθεί η Αυτοδιοίκηση σ΄ αυτές τις αυξημένες απαιτήσεις των πολιτών, έχει ανάγκη από παρατάξεις «νέου τύπου», με αμιγώς αυτοδιοικητικό στίγμα, διευρυμένη κοινωνική βάση και πλήρη απογαλακτισμό από τις  πρακτικές του παρελθόντος. Παρατάξεις όπου θα εκπροσωπούνται πολίτες με ποικίλες κομματικές ή πολιτικές αναφορές, πάντοτε στο πλαίσιο του συνταγματικού και θεσμικού πολιτισμού μας. Παρατάξεις που δεν θα αναζητούν την ταυτότητά τους στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά σε ένα ευρύτερο αξιακό πλαίσιο, που θα στηρίζεται στους πυλώνες της περιφερειακής ανάπτυξης, της τοπικής δημοκρατίας και του συλλογικού-συμμετοχικού σχεδιασμού των τοπικών πολιτικών.
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι η συγκυρία που βιώνουμε είναι η πλέον κατάλληλη για τη δημιουργία τέτοιων παρατάξεων που θα κινούνται σ’ αυτό το πλαίσιο της χειραφετημένης και απαλλαγμένης από κομματικές εξαρτήσεις Αυτοδιοίκησης. Μιας «Πληθυντικής Αυτοδιοίκησης» που θα αντλεί τη δυναμική της από τις γόνιμες συγκλίσεις ποικίλων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα οικοδομούνται στο στέρεο και ασφαλές έδαφος συγκεκριμένων -τοπικών και περιφερειακών- αναπτυξιακών και κοινωνικών προγραμμάτων. Μόνον έτσι θα μπορέσουν οι τοπικοί και περιφερειακοί θεσμοί να λειτουργήσουν ως φυτώρια βιώσιμης ανάπτυξης, καινοτομικής παρέμβασης, δημοκρατικής συμμετοχής και συλλογικής κοινωνικής μέριμνας. Γιατί είτε η Αυτοδιοίκηση θα χειραφετηθεί πολιτικά και προγραμματικά είτε θα συμπαρασυρθεί κι αυτή στη δίνη της απαξίωσης του κεντρικού πολιτικο-διοικητικού συστήματος».