Αλτ Από Άοπλους Φρουρούς

Κάποτε τελειώνει η περισυλλογή και ο όποιος απολογισμός. Η σιωπή σπάει αφού πρώτα οι σκέψεις ωριμάσουν και ο καιρός κριθεί κατάλληλος, μακριά από τον βρασμό της ψυχής. Διώξεις,φυλακίσεις πολιτικών προσώπων και απλών στελεχών, σκευωρίες, συκοφαντίες, μένος, αναίτιες προκλήσεις, ακόμη και εν ψυχρώ δολοφονίες λαϊκών Αγωνιστών της Τιμής και της Υπερηφάνειας, στάθηκαν μπροστά στο δρόμο που οι Έλληνες Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής με αποφασιστικότητα και επιμονή βαδίζουν εδώ και δεκαετίες.
Εξ αρχής γνωρίζαμε ότι τίποτα δε θα ήταν εύκολο. Η οδός της πορείας μας μοιάζει με το δρόμο της Αρετής που επέλεξε κάποτε ο ημίθεος Ηρακλής. Οδός ανηφορική και κακοτράχαλη, γεμάτη εμπόδια και δυσκολίες κι εμείς απλοί ανιχνευτές ενός ενδόξου παρελθόντος να πορευόμαστε πίσω από τα εθνικά μας λάβαρα και τα σύμβολα του γενναίου μας Κινήματος, αναζητώντας το Δίκαιο και τη Λευτεριά. Ο βηματισμός μας αρχικά υπήρξε αργός και σταθερός, μα σε καμιά περίπτωση λιπόψυχος ή ψοφοδεής. Πολλοί ήταν εκείνοι που ακολουθώντας το κάλεσμα του Αρχηγού μας, συντάχθηκαν μαζί μας και πύκνωσαν τις γραμμές της ιδεολογικής μας μάχης. Τις γραμμές του Αγώνα μέσα σε περιβάλλον εχθρικό, γεμάτο κινδύνους και προδοσίες.
Οι στάσεις υπήρξαν αρκετές. Άλλοτε από σοφή επιλογή και άλλοτε από την αγάπη των Ιδεών μας για το Έθνος. Το νοητό χέρι του Εθνικισμού απλώθηκε για να σηκώσει το γονατισμένο από την δολοφονική πολιτική των καθεστωτικών αδελφό μας. Με θυσίες και συνεχή δράση στις γειτονιές, στα καφενεία και στις πλατείες, η Χρυσή Αυγή στάθηκε δίπλα σε όποιον δικαίως ζήτησε τη στήριξη και τη βοήθειά της, όχι από συμφέρον όπως θα πουν οι πονηροί στο πνεύμα, αλλά από υποχρέωση ηθική έναντι του Έθνους. Ο δρόμος μακρύς κι επίπονος. Ασπίδα μας στις κατά καιρούς επιθέσεις, η Πίστις στις Ιδέες μας και η καθαρότητα της συνειδήσεως, που φάρος φωτεινός και απαστράπτων μας υποδεικνύει το ορθό.
Σε κάποια στιγμή της μεγάλης πορείας, η οποία φυσικά δεν έχει ακόμη τελειώσει, οι Συναγωνιστές στρέψανε το βλέμμα τους προς τα πίσω, για να αντικρίσουν το ποτάμι των Εθνικιστών που είχε γιγαντωθεί και η ορμητικότητά του πλέον μπορούσε να γίνει εύκολα αντιληπτή. Απέναντι μας η διαφθορά και η σήψη της πολιτικής περιμένανε φοβισμένα και νευρικά την εξέλιξη, αποφασίζοντας να παίξουν και το τελευταίο τους χαρτί, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι επρόκειτο για το κύκνειο άσμα ή τον επιθανάτιο βρόγχο μιας καταστάσεως που θύμιζε πτώμα πλήρες σκωλήκων. Παραμένοντας όρθιοι και αποφασισμένοι όσο ποτέ άλλοτε, συνεχίζουμε μέχρι την τελική δικαίωση και τη μεγάλη νίκη. Συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε μέχρις εσχάτων και μέχρις ενός αν χρειαστεί.
Ό,τι απέμεινε απέναντί μας θυμίζει άοπλους φρουρούς που απέμειναν να φυλάσσουν κάτι το οποίο δεν υφίσταται. Ναι, οι φρουροί είναι άοπλοι και το φρούριο στέκεται σε θεμέλια χιλιορραγισμένα. Όπλο και δύναμη του κάθε καθεστώτος δεν είναι άλλο από την αγάπη του Λαού. <<ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ>>, ανέγραφαν τα ελληνικά νομίσματα περασμένων εποχών. Αυτή την αγάπη του Λαού λοιπόν, έχουν από καιρό όλοι τους απολέσει δίχως να το κατανοούν. Γρήγορα όμως αυτός ο ίδιος ο Λαός, ο πάλαι ποτέ υπερήφανος και κραταιός, θα τους αποδείξει δια της στήριξής του στο Λαϊκό Σύνδεσμο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ότι οι Εθνικιστές δεν υπακούν στα ΑΛΤ και τις προσταγές άοπλων φρουρών...