διαμορφώνοντας συμπεριφορά και πολιτικές σε σχέση με το ζήτημα της προστασίας και της διαχείρισης της αστικής πανίδας.
Τόσο των αδέσποτων ζώων όσο και, των οικόσιτων ζώων. Αντιλαμβανόμαστε απόλυτα ότι, το θέμα αυτό έχει διαστάσεις πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές.
Προσεγγίζοντας λοιπόν, από κάθε πλευρά θεωρούμε ότι:
Πρώτον, είναι απαραίτητο να ακολουθηθεί μία δημοτική πολιτική προστασίας της δημόσιας υγείας.
Με καμπάνια αλλά, και αυστηρούς ελέγχους στους πολίτες των οικόσιτων, σχετικά με την ανάγκη εμβολιασμού τους και, όπου υπάρχει ανάγκη, και στείρωσής τους καθώς και, τοποθέτηση chip.
Με αυστηρότητα στη διαχείριση της παρουσίας τους από τους κατόχους τους σε σχέση με το δημόσιο χώρο (τήρηση του νόμου σε παραβάτες που αδιαφορούν και, δε συμμαζεύουν τα περιττώματα, καθορισμός συγκεκριμένων χώρων «στάσεις υγιεινής για ζώα» όπου, θα παρέχονται και απαραίτητα υλικά και, επιβολή ποινών σε όσους αφήνουν τα ζώα ανεξέλεγκτα).
Με τήρηση των κανόνων στη φιλοξενία των οικόσιτων ζώων τόσο στον ιδιόκτητο χώρο όσο και, σε πολυ-ιδιοκτησιακούς χώρους (πολυκατοικίες- γειτονιές) αλλά, και, σε χώρους συνάθροισης κοινού και, φιλοξενίας (ξενοδοχεία).
Με κατάλληλη ενημερωτική και, καθοδηγητική σήμανση σε δημόσιους χώρους.
Δεύτερον, είναι απαραίτητο να υπάρξει μία δημοτική πολιτική ενημέρωσης και, παιδευτική για τη φιλοζωία.
Με ενημερωτική καμπάνια μέσα στα σχολεία καθώς και, ευρύτερα, μέσω των τοπικών ΜΜΕ.
Με έκδοση και μοίρασμα ενημερωτικού υλικού σχετικά με τα ζώα (φροντίδα, υγιεινή, διατροφή, ασθένειες).
Τρίτον, είναι απαραίτητο να υπάρχει μία δημοτική πολιτική προστασίας, μέσα και από ότι η νομοθεσία (Ν.4039/2012) προβλέπει, των ίδιων των ζώων.
Με διασφάλιση σωστής διαχείρισης και νόμιμης διαδικασίας της διάθεσης-υιοθεσίας ζώων από το δημοτικό κυνοκομείο.
Με διευρυμένη και, πληρέστερη λειτουργία του δημοτικού κυνοκομείου σε ότι αφορά το ωράριο (με εθελοντισμό και συνεργασία με τους αντίστοιχους συλλόγους) και πέραν του συμβατικού ωραρίου.
Με επιδότηση-κίνητρο (μέσω σχετικών συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων) για την στείρωση και το βασικό εμβολιασμό.
Με αυστηρούς ελέγχους σε ότι αφορά τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι τους (κακοποίηση, ελλιπής φροντίδα).
Τέταρτον, είναι απολύτως απαραίτητο, να εμπεδωθεί μία δημοτική πολιτική βασισμένη σε μία διαρκή συνεργασία τόσο με τους επιστήμονες κτηνιάτρους όσο και, με τους συλλόγους προστασίας των ζώων.
Με ανάπτυξη του εθελοντισμού και, της αυτοδιαχείρισης σε όποιο βαθμό μπορεί να επιτευχθεί του όλου θέματος.
Με συμμετοχή όλων στην ενημερωτική καμπάνια που ο νέος Δήμος οφείλει να πραγματοποιήσει.
Με διοργάνωση ενός κύκλου εκδηλώσεων επιστημονικού και κοινωνικού χαρακτήρα σχετικά με τα ζώα.
Πέμπτον, είναι αναγκαίο, να δρομολογηθεί μία δημοτική πολιτική ορθολογικότερης οικονομικής διαχείρισης του θέματος.
Με βέλτιστη έρευνα της αγοράς στην αναζήτηση και προμήθεια των απαραίτητων μέσων που πρέπει να προμηθεύεται ο Δήμος.
Με αξιοποίηση όλων εκείνων των πολιτικών και των χρηματοδοτικών εργαλείων που η ΕΕ έχει και, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν ακολουθήσει και αξιοποιήσει προς όφελος των οικόσιτων ζώων και των κατόχων τους καθώς και, προς όφελος των αδέσποτων ζώων και του κοινωνικού συνόλου.