Κάποτε η αιγαιοπελαγίτικη ομορφιά της, τα καταγάλανα νερά, οι χρυσές παραλίες, η λευκότητα των μικρών τόσο ταιριαστών με τη γη σπιτιών,
έκαναν τη Μύκονο ξακουστό προορισμό στον κόσμο όλο. Την δεκαετία του '50, έλληνες και ξένοι μποέμ, βρήκαν εκεί τον παράδεισό τους, μες στην αυθεντικότητα του τόπου και των ανθρώπων. Ακολούθησε μια χρυσή εποχή όπου το παγκόσμιο jet set απολάμβανε ήλιο, θάλασσα και γλυκιά ζωή στα σοκάκια του υπέροχου νησιού.
Ώσπου ήρθε η εποχή του ακραίου life style, οι τιμές απογειώθηκαν, το νησί βυθιζόταν από κόσμο, που πήγαινε να δουν, άρχισαν σ' αυτό να συχνάζουν άνθρωποι που το ίδιο τους έκανε η μοναδικότητα των βράχων, του εκτυφλωτικού λευκού και όλων των αποχρώσεων του μπλε, με το να βρίσκονται στις πλαστικές ξαπλώστρες σε όποιο παράλιο της Αττικής, αρκεί να 'ναι της μόδας.
Με τη βιβλική σχεδόν καταστροφή της οικονομικής κρίσης, η Μύκονος χλόμιασε για λίγο, υποδέχτηκε για τη χαμένη της διαφημιστική τιμή τις αδελφές Καρντάσιαν, όταν στα σοκάκια της έλαμπε η Γκρέις Κέλι και η Σοράγια, έστησε χορούς συρτάκι ομαδικούς για να την παίξουν σε γραφικά δευτεροσάιτ και τελικά μάλλον ανέκαμψε. Εδώ δεν βρίσκονται, όμως, πια, ούτε οι παλιοί μποέμ λάτρεις της, αλλά ούτε και οι νεόπλουτοι ή οι σνομπ lifestylaδες που χρεοκόπησαν και πούλησαν τα σπίτια τους. Πάνε τα πάρτι του Γαβαλά, οι καλλονές στις παρέες του Κωστόπουλου και η σκιά του Λυμπέρη. Ο κόσμος όμως, ήρθε ξανά…
…Αυτή το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος της κρίσης, λοιπόν, η πληρότητα στη Μύκονο έφτασε στο 100 τοις 100 ενώ οι τιμές λέει απογειώθηκαν για άλλη μια φορά. Τα ρεπορτάζ των ειδήσεων στο κεφάλαιο τους του life style, έλεγαν πως νεαροί με τις αμοιβές των 450 ευρώ τον μήνα, χάλασαν τρία μηνιάτικα για τρεις μήνες! Και τρισευτυχισμένοι γεύονταν οι προσεχώς πάμφτωχοι τον απόηχο ενός μεγαλείου, που έσκασε σαν φούσκα και που τώρα απευθύνεται μόνο σε αλλοδαπούς ισχυρών οικονομιών. Στα ρεπορτάζ παίζουν τους τάχα επώνυμους που ήταν εκεί!
Δεύτερης κλάσης ποδοσφαιριστές αγαπημένοι ωρίμων κυριών, αδιάγνωστες παρουσιάστριες, λαικοπόπ ντίβες σαν βαμπίρ από το ξενύχτι και το ποτισμένο βαρύ μέικ απ, τάχα μου μοντέλα με γεροντομπασμένους κύριους χορηγούς, καμμένοι σχεδιαστές μόδας με ξεφτισμένα ρέλια και σκουριασμένες καρφίτσες, μεταλλαγμένες από τις πλαστικές ζωντοχήρες υποδίκων πλουσίων, θεατρινοδεύτερες με ψεύτικη βλεφαρίδα και βαμμένες σαν πρωταγωνίστριες στο θέατρο Καμπούγκι για μπάνιο, με το άγχος στα όρια της υστερίας μη και δεν τις προσέξει ο παπαράτσι!
Μόνα ωραία πλάσματα τα παιδιά των χαμηλών μηνιάτικων που λέγαμε, με τις κοπέλες τους, που χαζεύουν τα φαντάσματα των εγχώριων αυτοχρισμένων σταρ. Ώσπου να σκάσει μύτη κάνα κανονικός σταρ το καλοκαίρι για να διατηρήσει το νησί το πραγματικό του γόητρο. Μέχρι τότε καλύτερα να κυκλοφορείς με μπικίνι στην Ομόνοια, περισσότερη ερημιά θα 'χει, παρά να αποφασίσεις να απολέσεις πετσέτα στην Ψαρού…
(Της Αλεξάνδρας Τσόλκα, newpost.gr)
