Τα πράγματα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο όλη αυτή η συζήτηση περί του σημείου G (οι επιστήμονες πλέον καταλήγουν ότι μπορεί και να μην υπάρχει), του επιθυμητού κολπικού οργασμού (που τον ακολουθεί ο μύθος ότι είναι ο «ώριμος» οργασμός) και βέβαια του κλειτοριδικού, που αν και τον ακολουθεί η ταμπέλα του πιο «εύκολου», πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να τον βιώσουν. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν φτάσει ποτέ σε οργασμό και άλλες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα περιστασιακά ή από κάποια στιγμή στη ζωή τους κι έπειτα.
Ο ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Αν και ο οργασμός συχνά θεωρείται στη συνείδηση τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών αποκλειστικά ψυχολογική υπόθεση, σε κάποιες περιπτώσεις το ότι είναι σπάνιος ή ακατόρθωτος μπορεί να οφείλεται (και) σε οργανικά αίτια. Έτσι, η ανοργασμία ή οργασμική διαταραχή μπορεί σπανιότερα να αποδοθεί σε παθολογικές αιτίες. Κάποιες από αυτές μπορεί να εμποδίζουν μόνιμα, από καιρού εις καιρόν ή παροδικά τον οργασμό. Τέτοιες αιτίες μπορεί να είναι, για παράδειγμα, νευρολογικές ασθένειες, η λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων (π.χ. ψυχιατρικών), ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, τραυματισμοί της ευρύτερης περιοχής της πυέλου, γυναικολογικές λοιμώξεις (π.χ. κολπίτιδες, τραχηλίτιδες), η κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων ουσιών, ορμονικές αιτίες (π.χ. εμμηνόπαυση) κ.ά. Για να λυθεί το όποιο οργανικό αίτιο που πιθανώς εμποδίζει τον οργασμό, θα πρέπει να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί κατά περίπτωση (όταν αυτό είναι εφικτό). Σε κάθε περίπτωση, μπορούν να βοηθήσουν ορμονικά σκευάσματα, λιπαντικά τζελ, αντικαταθλιπτικά και σπασμολυτικά.
Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
Ο οργασμός είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο με ιδιαίτερη σημασία για την ικανοποίηση της γυναίκας από τη σεξουαλική πράξη, χωρίς όμως να αποτελεί υποχρεωτική συνθήκη για κάθε ή για όλες τις επαφές. Η οργασμική διαταραχή είναι η μόνιμη, επαναλαμβανόμενη ή παροδική αναστολή του οργασμού για διάστημα τουλάχιστον 6 μηνών (όταν, δηλαδή, η γυναίκα δυσκολεύεται πολύ να φτάσει σε οργασμό παρά το ότι έχει προηγηθεί η φάση της διέγερσης σε ικανοποιητικό βαθμό). Η οργασμική διαταραχή μπορεί να είναι πρωτοπαθής (απουσία οργασμού από την αρχή της ερωτικής ζωής) ή δευτεροπαθής (το πρόβλημα εμφανίζεται μετά από περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας). Επίσης, μπορεί να είναι γενικευμένη (σε όλες τις ερωτικές επαφές και με όλους τους συντρόφους) ή εκλεκτική (εμφανίζεται κατά περίπτωση). Τα αίτια μπορεί να είναι ψυχογενή, οργανικά ή μεικτά. Ψυχογενή αιτιολογία μπορεί να αποτελεί το άγχος ως μια ενδοψυχική σύγκρουση προερχόμενη από τη διαμάχη μεταξύ των επιθυμιών του ατόμου και των κοινωνικών επιταγών και σχετίζεται με τη διαχείριση της ενοχής, της απόλαυσης και της επιθετικότητας. Ρόλο επίσης μπορεί να παίζουν οι αναστολές, η ντροπή, η υποτίμηση, η αίσθηση ανεπάρκειας, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η δυσαρέσκεια, καθώς και η απογοήτευση ή η δυσφορία λόγω κακής εικόνας εαυτού, μια παλαιότερη τραυματική σεξουαλική εμπειρία, η κατάθλιψη κ.ά. Ρόλο διαδραματίζουν και παράμετροι όπως η «κακή σχέση» με τον σύντροφο, η έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και η άγνοια.
Η ΒΙΟΛΟΓΟΣ*
«Ο γυναικείος οργασμός δεν είναι μία εξελικτική προσαρμογή. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξελίχθηκε ή διατηρήθηκε στο πέρασμα των γενεών επειδή οι γυναίκες που βίωναν τον οργασμό κάνανε περισσότερα παιδιά ή είχαν περισσότερες πιθανότητες να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενιές. Με άλλα λόγια, ο γυναικείος οργασμός δεν έχει καμία εξελικτική ή αναπαραγωγική αξία. Μάλιστα, θεωρείται ότι οι γυναίκες “οφείλουν” τον οργασμό τους στους άνδρες. Ο ανδρικός οργασμός (η εκσπερμάτιση) είναι σημαντικός ώστε να μείνει έγκυος η γυναίκα και έτσι να συνεχιστούν τα ανδρικά-πατρικά γονίδια και στις επόμενες γενιές. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έμβρυα έχουν το ίδιο σώμα και τις ίδιες νευρικές απολήξεις τους πρώτους δύο μήνες της ζωής τους μέσα στη μήτρα μέχρι να γίνουν τελικά κορίτσια ή αγόρια. Έτσι, ο οργασμός για τις γυναίκες προκύπτει στους δύο πρώτους μήνες της ζωής του εμβρύου, επειδή τον χρειάζονται οι άνδρες.»
Πηγή: vita.gr
