και θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν το χαρακτήριζε ένα περίεργο στατιστικό στοιχείο. Από τους 200 κατοίκους του, οι μισοί έχουν διαπράξει σεξουαλικό έγκλημα με τους περισσότερους από αυτούς να έχουν εκτίσει και ποινή φυλάκισης.
Ανάμεσα τους υπάρχει μία γυναίκα. Κάποιοι από αυτούς καταδικάστηκαν για παιδική πορνογραφία, άλλοι κακοποιούσαν τα ίδια τους τα παιδιά. Μερικοί χρησιμοποιούσαν τη θέση εξουσίας που είχαν εκμεταλλευόμενοι ανήλικα. Υπάρχει ένας δάσκαλος, ένας ιερέας και ένας προπονητής.
Σύμφωνα με τους νόμους της Φλόριντα, κανείς τους δεν μπορεί να μένει σε απόσταση μικρότερη των 300 μ. από σχολείο, πάρκο ή παιδική χαρά. Σε κάποιες περιοχές, δεν τους επιτρέπεται να πλησιάσουν πισίνες, στάσεις λεωφορείων ή βιβλιοθήκες. Αυτό είχε ως συνέπεια να οδηγηθούν εκτός πυκνοκατοικημένων περιοχών όσοι έχουν διαπράξει σεξουαλικό έγκλημα.
Κάπως έτσι κατέληξαν όλοι αυτοί στο Miracle (θαύμα), όπως ονομάζεται το χωριό. Ιδρύθηκε το 2009 από έναν ιερέα, που πλέον έχει πεθάνει, ο οποίος διαπίστωσε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν όσοι έχουν διαπράξει αυτής της κατηγορίας τα εγκλήματα και για αυτό αποφάσισε να τους βοηθήσει.
Καθημερινά φτάνουν αιτήσεις για νέους κατοίκους. «Εχουμε 10-20 την εβδομάδα», λέει ο Τζέρι Γιούμανς, μέλος της εκκλησίας του χωριού που είναι και ο ίδιος καταγεγραμμένος για διάπραξη σεξουαλικού εγκλήματος. Οπως εξηγεί, οι μόνοι που αποκλείονται είναι όσοι έχουν ιστορικό βίας, χρήσης ναρκωτικών ή πρόκειται για άτομα για τα οποία έχει διαγνωσθεί παιδοφιλία. «Θέλουμε να προστατεύσουμε όσους μένουν ήδη εδώ», εξηγεί.
Οι υπόλοιποι κάτοικοι φαίνονται πως τους έχουν αποδεχθεί. Ο Εντγκαρ Γουόλφορντ για παράδειγμα, μετακόμισε στο χωριό πριν από δέκα χρόνια, προτού αυτό μετατραπεί σε καταφύγιο για τους συγκεκριμένους εγκληματίες. «Είναι ένα ειρηνικό μέρος. Κανείς δεν ενοχλεί τον άλλο. Οι περισσότεροι είναι καλοί άνθρωποι, έχω κάνει αρκετούς φίλους. Το μόνο που μας λείπει είναι τα παιδιά», λέει στο BBC.
Στην πραγματικότητα, στο χωριό μένουν λίγοι ανήλικοι. Οι νόμοι στη Φλόριντα δεν εμποδίζουν τους συγκεκριμένους εγκληματίες να ζουν στην ίδια γειτονιά με παιδιά, αν και εξαρτάται από τους όρους της αποφυλάκισής τους το αν μπορούν να επικοινωνούν με αυτούς.
Πρόκειται για μία χριστιανική κοινότητα, που βοηθά τους συγκεκριμένους ανθρώπους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, αλλά οι πόρτες της είναι ανοιχτές και σε άτομα άλλης θρησκείας. Μπορούν όλοι τους να παρακολουθήσουν μαθήματα ελέγχου του θυμού ή μελέτης της Βίβλου. Οι περισσότεροι πρέπει να υποβάλλονται σε ψυχοθεραπεία, κάτι που αποτελεί όρο της αναστολής τους.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που δεν βλέπουν με τόσο καλό μάτι αυτό το χωριό, όπως οι κάτοικοι των κοντινών πόλεων. «Στην αρχή πολλοί ήταν αντίθετοι με το γεγονός γιατί θέλαμε να προστατεύσουμε το πολυτιμότερο που έχουμε, τα παιδιά μας», παραδέχεται ο δήμαρχος του Παχόκι, Κόλιν Γουόλκς, που απέχει μερικά χιλιόμετρα από το επίμαχο χωριό. «Ομως, αυτή είναι η χώρα που δίνει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στους ανθρώπους που κάνουν λάθη. Οσο ο νόμος εφαρμόζεται και δεν υπάρχουν προβλήματα, η κοινότητα θα τους αποδέχεται», πρόσθεσε.